Θαλασσογραφία Ι.

Είμαι εγώ!

Μια σκιά δίχως σώμα.

Ένα σώμα δίχως βαρύτητα.

Δέχομαι τον έρωτα του ήλιου

παθητικά, σαν τη θάλασσα.

Είμαι θάλασσα από λιωμένο ασήμι

Βότσαλο ξασπρισμένο απ’ την αλμύρα

Είμαι φωνή δίχως νόημα.

Είμαι έρωτας!

Είμαι έρωτας!

Είμαι έρωτας!

Οι φωνές των παιδιών αιωρούνται,

γλαροί πάνω απ’ τη θάλασσα.

Ερωτικές σαΐτες οι φωνές

σημαδεύουν την καρδιά μου.

Ένας ήλιος, εραστής βίαιος,

κυριεύει από παντού το σώμα μου.

Το φώς του λιωμένο χρυσάφι

φτάνει από χίλιους δρόμους

στην καρδιά μου.-

(1973)