Οι σκέψεις μου.

Οι σκέψεις μου είναι σαν τα καράβια

Που ακίνητα σαπίζουν στα λιμάνια

Βουλιάζοντας αργά μες στην ομίχλη.

Πόσο σ’ αγαπώ, πόσο σ’ αγαπώ, πόσο σ’ αγαπώ

Επίμονα σα σταγόνες χειμωνιάτικης βροχής

Κυλούν αυτές οι σκέψεις στο μυαλό μου

Κι άλλο τίποτα δεν σκέπτομαι παρά μόνο εσένα

Και τίποτε άλλο πέρα από σένα δεν αγαπώ

Γιατί είσαι ότι πιο όμορφο υπάρχει.

Εδώ είναι μια ακροθαλασσιά

Και το φεγγάρι γέμισε τα νερά ασημένιους δρόμους

Εδώ είμαστε εμείς, μια σκιά

Αγκαλιασμένη με τις σκιές των πεύκων

Πάνω στους βράχους είμαστε μια ύπαρξη,

Με τους βράχους γίναμε ένα σώμα

Μπροστά στη θάλασσα που τραγουδάει στα πόδια μας

Εδώ είμαστε εμείς δυο δέντρα με ρίζες κοινές

Πάνω στα μαλλιά σου τραγουδάει τ’ αγέρι

Μέσα στα μάτια σου τραγουδάει η Άνοιξη της καρδιάς σου

Κι εγώ είμαι ένας τραγουδιστής χωρίς φωνή

Κι εγώ είμαι ένας λυράρης δίχως χέρια.

Εδώ είμαι εγώ και σ’ αγαπώ

μέσα στο χρυσό φωτοστέφανο των μαλλιών σου

πάνω σ’ αυτό το νησί που βουλιάζει στη θάλασσα

η αγάπη μας στοίχειωσε στις πολεμίστρες.

Εδώ είμαι εγώ ένα τραγούδι που δεν ακούστηκε ποτέ

Εδώ είναι τα χέρια μου που απλώνονται σε σένα

Σαν τα κλαδιά στον ήλιο.

Αχ αηδονάκι δάνεισέ μου τη φωνή σου να τραγουδήσω

Τον κόσμο που όλο διαστέλλεται μέσα μου και με πνίγει

Αχ χελιδόνι δάνεισέ μου τα φτερά σου να ταξιδέψω

Πάνω από τούτους τους τοίχους που με κλείνουν από παντού.-

(1975)