Αμφιβολία

 

Χτυπάει πένθιμα η καμπάνα,

Κάποιοι γελάνε, κάποιοι κλαίνε

Ποιους απ’ τους δυο να λυπηθείς;

Ποιοι έχουν με το μέρος τους το δίκιο

Ποιος ξέρει τη ζωή πιο σωστά;

Μάλλον και οι δύο σφάλουν

Και υπάρχουν κι οι αδιάφοροι.

Ο κόσμος τους λέει κυνικούς

Μα το σωστό θα ήταν φιλοσοφημένους

Κάτι που δεν ξέρουμε το αναζητούμε

Αλλά πως να ψάξεις στη θάλασσα

Να ψάξεις για να βρεις

ένα ιδιαίτερο μόριο νερού

θεωρίες γεννήθηκαν και πέθαναν

θεωρίες πέθαναν προτού καν γεννηθούν

ίσως κάποια απ’ αυτές να ‘ταν σωστή

αλλά αυτό είναι το δράμα.

Όταν ψάχνεις για διαμάντια

Πετάς κάθε άχρηστη πέτρα.

Αλλά εδώ δεν ξέρεις τι είναι το σωστό

Προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου

Να τον πείσεις ότι είναι έτσι

Πνίγεις τη φωνή του υποσυνείδητου

Κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις τις αμφιβολίες

Όμως πως να γελάσεις τον εαυτό σου

Η αμφιβολία! Αχ αυτή η αμφιβολία

Τίποτα δεν έχω σίγουρο

Καμιά αρχή κανένα ιδανικό.

 

 

Υπομονή

 

Η βροχή τρυπάει το βράχο

Η υπομονή καταστρέφει τη δύναμη

Δεν είναι τάχα ένα καλό παράδειγμα

Αυτός που έχει υπομονή θα νικήσει

Αλλά μέχρι πότε να επιμένεις

Πρέπει να ‘χει και η υπομονή ένα όριο.

Η υπομονή είναι μια μεγάλη δύναμη

Αλλά δεν οδηγεί πάντα στη νίκη.

Αν μπορούσα να αποκτήσω τόση υπομονή

Ώστε να ξεπεράσω σε υπομονή το χρόνο

Τότε θα ‘ταν άπειρη η ευτυχία μου.

Αλλά τίποτε δεν ξεπερνάει σε υπομονή το χρόνο

Αυτός είναι ο αιώνιος νικητής

Αφήνει τους ανθρώπους να ξεγελιούνται

να ξεγελιούνται με μάταιες ελπίδες

αλλά στο τέλος εκείνος πάντα θριαμβεύει

ξέρει να πολεμά αθόρυβα

ξέρει να σβήνει τις αναμνήσεις

κάνει μυθολογία την ιστορία

αδυνατίζει τις μορφές σκοτώνει τα αισθήματα.

Αν μπορούσα να ξεπεράσω σε υπομονή το χρόνο.-

 

(1968)