Τα «κίνητρα» και οι «ύστερες βουλήσεις».
Στο προηγούμενο σημείωμα είχα υποσχεθεί ότι για τις σκοπιμότητες και τους στόχους της αποφυγής των συλλογικών διαδικασιών εκ μέρους της «ηγεσίας» της παράταξης θα ασχοληθώ σε επόμενη επικοινωνία μας. Γιατί λοιπόν ο πρόεδρος και ο Α’ αντιπρόεδρος αποφεύγουν να συγκαλέσουν την Ε.Γ.; Γιατί αποφεύγουν να συγκαλέσουν το Σ.Α.; Γιατί αρνούνται να συμπληρώσουν την κενή θέση του Γ.Γ. της Ε.Γ.; Γιατί αρνούνται να κάνουν το συνέδριο;
Η απάντηση είναι ότι αντιλαμβάνονται τη παράταξη ως προσωπικό «λάφυρο» και ότι επιχειρούν με κάθε τρόπο να καθιερώσουν και να εμπεδώσουν την «ηγεσία» τους με τη μορφή της «ιδιοκτησίας». Και σε τι εμποδίζεται αυτός ο έστω αθέμιτος σε κάποιες πλευρές στόχος (και ασφαλώς θεμιτός σε άλλες) από τις συλλογικές διαδικασίες; Είναι προφανές. Αφ’ ενός μεν οι συλλογικές διαδικασίες δεν αναγνωρίζουν «ιδιοκτήτες» αλλά πρώτους μεταξύ ίσων σε μια ισότιμη και συναδελφική θέση, όπως ταιριάζει σε ανθρώπους που σέβονται ο έναν τον άλλο και που αγωνίζονται στα πλαίσια της ίδιας ιδεολογίας για τους ίδιους στόχους. Αφ’ ετέρου στη συλλογική διαδικασία πρέπει διαρκώς να επαληθεύεις ότι δικαίως κατέχεις τα πρωτεία. Τέλος στη συλλογική ηγεσία πρέπει να «δίνεις λογαριασμό» για πράξεις και παραλείψεις.
Η έλλειψη του στοιχείου της συλλογικότητας θα τους επιτρέψει να διαχειριστούν το προσεχές συνέδριο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. «κατά το δοκούν» ή αν θέλετε πιο ωμά, σύμφωνα με το «ίδιον συμφέρον», κατανέμοντας την «πίττα» και προδικάζοντας τις επόμενες εξελίξεις στην παράταξη. Γιατί είναι δεδομένο ότι αν το συνέδριο της παράταξης γίνει μετά τα πάντα θα έχουν προεξοφληθεί εκτός αν σπάσει ο «συγκυριακός συνεταιρισμός».
Στις συλλογικές διαδικασίες είναι εύλογο να τίθενται ερωτήματα και να ζητείται απολογισμός πεπραγμένων από τους εκπροσώπους στα όργανα. Είναι απολύτως φυσιολογικό να ζητείται απολογισμός της προσωπικής δράσης. Είτε στα πλαίσια της ομοσπονδίας τους είτε στα πλαίσια της οργάνωσης και των κινητοποιήσεων της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Όχι γενικόλογα και αόριστα αλλά συγκεκριμένα. Να αιτιολογείται η απουσία από τις επισκέψεις στις περιφερειακές δράσεις που δίνουν την ευκαιρία της ανασυγκρότησης και της ενδυνάμωσης της παράταξης. Είναι απολύτως φυσιολογικό να συζητείται η αιτιολογία της δημόσιας διαφοροποίησης από τις θέσεις και της αποφάσεις της παράταξης, με ακραία ασφαλώς μορφή έκφρασης αυτής της διαφοροποίησης τη διάσπαση. Είναι απολύτως φυσιολογικό να ζητείται να αιτιολογηθεί από τα ηγετικά στελέχη το επιμέρους αποτέλεσμα των εκλογών στην ομοσπονδία τους. Πώς εξηγείται για παράδειγμα το 14% και η τέταρτη θέση της παράταξης σε μία από τις 4 μεγάλες ομοσπονδίες; Ιδιαίτερα όταν το αποτέλεσμα αυτό δεν είναι συγκυριακό αλλά σταθερό, (με εξαίρεση το προτελευταίο συνέδριο της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. λόγω της αποχώρησης του Π.Α.Μ.Ε.), παρά το γεγονός της σταθερής και αδιαφιλονίκητης ηγεσίας του ίδιου προσώπου τα τελευταία 20 χρόνια ο οποίος μάλιστα από το 2004 είναι – μεταξύ όλων των άλλων - σταθερά και μέλλος της Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.. Στις συλλογικές διαδικασίες είναι απολύτως φυσιολογικό να συζητούνται ο ρόλος, η δράση και τα «δικαιώματα» των «μεγάλων» των «μεσαίων» και των «μικρών» ομοσπονδιών και των επιμέρους Δ.Α.Κ.Ε. σε αυτές.
Στη συλλογική λειτουργία συζητούνται τα αποτελέσματα και η δράση γίνεται προγραμματισμός, διαμορφώνονται θέσεις, ορίζονται οι εκπρόσωποι στα διάφορα όργανα. Παρακολουθούνται οι εκλογικές διαδικασίες στις ομοσπονδίες και στα νομαρχιακά τμήματα και γενικότερα συντονίζεται η παράταξη και δυναμώνει. Δεν αφήνονται οι ευκαιρίες να πάνε χαμένες όπως χάθηκε, λόγω της διάσπασης, στο προηγούμενο συνέδριο η ευκαιρία να διεκδικήσει η παράταξη τον πρόεδρο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.. Ευκαιρία που επαναλαμβάνεται και τώρα, - μάλλον για τελευταία στο άμεσο μέλλον φορά – και η οποία μάλλον θα πάει χαμένη εξ αιτίας των σκοπιμοτήτων και των στόχων της «ηγεσίας».
Επειδή σε αρκετούς θα έχει δημιουργηθεί το ερώτημα της σκοπιμότητας από τη μη εκλογή Γ.Γ. της Ε.Γ. η εξήγηση είναι απλή. Με το παρόν σχήμα η παράταξη σκόπιμα αδρανοποιείται από την απουσία του Προέδρου και τις σκοπιμότητες του αντιπροέδρου ο οποίος ελλείψει Γ.Γ. μονοσήμαντα αναπληρώνει τον πρόεδρο. Έτσι δεν διακινδυνεύουν την εκλογή κάποιου «περίεργου» που πιθανόν θα δημιουργούσε ζητήματα και εκπροσώπησης και συλλογικής λειτουργίας και το κυριότερο «συνδιαχείρισης» μεταξύ των άλλων και του προσεχούς συνεδρίου της Α.Δ.Ε.Δ.Υ..
Είναι τελικά αυτή η διαχείριση του συνεδρίου που δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να ξεφύγει από τον απόλυτο έλεγχο τους.
Στο προηγούμενο σημείωμα είχα αναφερθεί στη επίθεση που είχα δεχθεί σε δημόσιο χώρο από «συνάδελφο». Έγραφα συγκεκριμένα: Αντιπαρέρχομαι την, σε επήκοον δεκάδων, απειλή «συναδέλφου» ότι αν δεν σταματήσω θα «με πατήσει κάτω», γιατί πάντα ήμουν υπέρ της σύνθεσης και της συνύπαρξης με βάσει ένα σταθερό αξιακό κώδικα, ισχυρή ιδεολογική βάση και ουσιαστική τεκμηρίωση των θέσεων με τις οποίες συνυπήρχα τόσο με συμμαχητές όσο και με ιδεολογικούς αντιπάλους. Οι «τσαμπουκάδες», οι «τραμπουκισμοί», οι «ηρωικές» εξάρσεις καταρρέουν μπροστά στο τελικό αποτέλεσμα της όποιας δουλειάς και της όποιας «αξίας». Σε τελική ανάλυση είναι οι συνάδελφοι που αποτιμούν την προσπάθειά μας και «μετρούν το μπόι μας. Όσο και αν «κορδωνόμαστε» φαινόμαστε ψηλότεροι, δεν γινόμαστε. Δυστυχώς ο «συνάδελφος» επανήλθε δριμύτερος με απειλές άσκησης σωματικής βίας στις 10/10 στα γραφεία της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.. Επιβεβαιώνοντας τον εαυτό του και τις πληροφορίες που τον συνοδεύουν από την Ομοσπονδία του. Επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα και αυτό που έχει λεχθεί, ότι δηλαδή «δεν υπάρχει κανένας πιο αχάριστος από αυτόν που έχεις ευεργετήσει».
Με αυτό το νέο δυσάρεστο επεισόδιο σας χαιρετώ μέχρι την επόμενη επικοινωνία μας με την ελπίδα ότι η πίεση θα τους αναγκάσει τελικά να ακούσουν τη μόνη φωνή της λογικής και του ρεαλισμού που επιβάλει να γίνει το συνέδριο της Δ.Α.Κ.Ε. πριν από το συνέδριο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Φιλικά Αντώνης
Αντώνης Αντωνάκος
12 Οκτωβρίου 2016