ΑΔΕΔΥ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 1

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Εντάχθηκα στην Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ σχεδόν ταυτόχρονα με το ξέσπασμα της κρίσης. Τον Απρίλιο του 2010. Συνηθισμένος από τον συλλογικό, συνεπή και εντατικό τρόπο λειτουργίας της ΟΛΜΕ, οφείλω να ομολογήσω ότι αιφνιδιάστηκα δυσάρεστα από τον τρόπο λειτουργίας του κορυφαίου οργάνου της ΑΔΕΔΥ. Για να μην πει κάποιος ότι αυτά λέγονται εκ των υστέρων παραθέτω απόσπασμα από την τοποθέτηση που έκανα στο Συνέδριο 5 μήνες μετά (ολόκληρη η τοποθέτηση στο link).

«…σαν σημείο αφετηρίας, σαν μια τελευταία ευκαιρία για να ακολουθηθεί, να ξεκινήσει από αύριο μια καινούρια πορεία για την ΑΔΕΔΥ και για το συνδικαλιστικό κίνημα γενικά, με πολλές επιφυλάξεις τα πεπραγμένα της ΑΔΕΔΥ θα πρέπει να υπερψηφιστούν.

Με πολλές υποσημειώσεις, με πολλές επιφυλάξεις, σαν μια τελευταία ευκαιρία για μια διαφορετική πορεία από την επόμενη Εκτελεστική Επιτροπή και όχι σαν επιβράβευση της θητείας των 36 χρόνων ή ακόμα και της θητείας των 3 χρόνων της απερχόμενης Εκτελεστικής.» (34^ο Συνέδριο ΑΔΕΔΥ 2/12/2010).

Στην πρώτη θητεία (12/2010 – 11/2013), τόσο στο πλαίσιο λειτουργίας της Ε.Ε. όσο και στα 6 Γ.Σ. που γίνονται κάθε χρόνο με επιμονή που καταντούσε να γίνεται εμμονή επανειλημμένα επεσήμανα και κατάγγελλα τον στρεβλό τρόπο λειτουργίας που, κατά την άποψή μου πάντα, θύμιζε εκφυλιστικό κατάντημα. Αυτά για παράδειγμα επεσήμαινα, μεταξύ άλλων,  στο Γ.Σ. της 25^ης Ιανουαρίου του 2013.

«…Μια μικρή απεικόνιση αυτού του καταντήματος είναι και η σημερινή, για μια ακόμα φορά, επαναλαμβανόμενη εικόνα του Γενικού Συμβουλίου.

Και όχι μόνο του Γενικού Συμβουλίου, αλλά και της λειτουργίας της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ.

Φαινόμενα εκφυλισμού και απομάκρυνσης από τους εργαζομένους, τα οποία οφείλονται σε διαφόρους λόγους και τα οποία οφείλαμε εγκαίρως να έχουμε διαπιστώσει και να τα έχουμε αντιμετωπίσει…» ( Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ 25/01/2013).

Και στο Γ.Σ. της 8^ης Μαρτίου αναρωτιόμουν για το ρόλο και την ευθύνη τόσο των μελλών του Γ.Σ. όσο και της Ε.Ε.

«…Τι είναι τελικά για τους συμμετέχοντες στο Γ. Σ. το Γενικό Συμβούλιο; Τι είναι για τα 17 μέλη της Ε. Ε. της ΑΔΕΔΥ η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ;

Πόσο συναισθάνονται αυτό το βάρος της ευθύνης και πόσο το υπηρετούνε; Πόσοι και πόσο το υπηρετούνε; Πόσο μας προβληματίζει το ενδεχόμενο να φταίμε και εμείς, για την έλλειψη επαφής ανάμεσα στη Συνομοσπονδία και στις Ομοσπονδίες; Στις επανειλημμένες κλήσεις και συγκλίσεις των Ομοσπονδιών ποιά είναι η παρουσία; Ποιά είναι η ανταπόκριση;…» (Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ 08/03/2013).

Πέρα από τις προφορικές τοποθετήσεις μου αναγκάστηκα κατ’ επανάληψη να καταθέσω στο πρωτόκολλο της ΑΔΕΔΥ και να κοινοποιήσω σε όσα mail διέθετα τη διαφωνία μου για σημαντικά θέματα λειτουργίας της Ε.Ε.. Τόνιζα ιδιαίτερα την αίσθηση που είχα ότι τα μέλη της Ε.Ε. χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, «ιδιοκτήτες», «επισκέπτες» και «ενοχλητικούς» ή αλλιώς ανεπιθύμητους.

«…θέλω να τονίσω, για μια ακόμα φορά, την ουσιαστική διαφωνία μου με τον τρόπο λειτουργίας μας (Ε.Ε.) που δίνει την αίσθηση ότι τα μέλη χωρίζονται σε κατηγορίες, «ιδιοκτητών», «ενοχλητικών» και «επισκεπτών». Ο «κεκτημένος» από το παρελθόν τρόπος λειτουργίας, ενδεχομένως και η οργανωτική δομή, έχει δημιουργήσει ένα γραφειοκρατικό όργανο αποκομμένο από τις Ομοσπονδίες και κατά συνέπεια από τους εργαζόμενους με αποτέλεσμα οι «κινητοποιήσεις» να πέφτουν στην καλύτερη περίπτωση στο κενό λόγω έλλειψης στήριξης από τη βάση…» (Γραπτή πρωτοκολλημένη δήλωση στην Ε.Ε. ΑΔΕΔΥ 20/03/2013).

Για το πρόβλημα που δημιουργείται στη λειτουργία μας και στη συλλογικότητα λόγω της εμμονής της Αριστεράς και της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς να οχυρώνεται, να τα «στυλώνει», πίσω από τα ιδεολογικά (μήπως ιδεοληπτικά) της οχυρώματα.

«…για να πάμε μαζί, πρέπει να πάμε μαζί στον κοινό τόπο.

Αν εσείς επιλέγετε και επιμένετε να επιβάλετε το καθεστώς με το οποίο θα διακυβερνάται ο ελληνικός λαός και η ελληνική κοινωνία, να καθορίσετε και τις εξελίξεις στα διεθνή προβλήματα μέσα από το Συνδικάτο, είναι δεδομένο ότι δε μπορούμε να είμαστε μαζί…» (Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ 07/4/2013).

Και για την επάρκεια και τις ευθύνες των εκπροσώπων στα κορυφαία όργανα της ΑΔΕΔΥ και τις συνθήκες λειτουργίας και το ρόλο του Γ.Σ..

«…έχουμε εδώ άτομα που δεν έχουν ανοίξει ποτέ το στόμα τους να μιλήσουν και να μην διερωτάται κανένας τελικά ποιό είναι το νόημα του Γενικού Συμβουλίου;

Ένα Γενικό Συμβούλιο που συγκαλείται έξι φορές το χρόνο, μια φορά κάθε δίμηνο, και βιαζόμαστε να φύγουμε, Που συνήθως συνεδριάζει χωρίς απαρτία, η απαρτία υπάρχει μόνο για λίγο διάστημα στην αρχή…» (Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ 07/4/2013).

Και πάλι πρωτοκολλημένη δήλωση κατά της αδιαφανούς λειτουργίας σε σημαντικό θέμα και της ανισότιμης αντιμετώπισης των μελλών της Ε.Ε. την οποία κοινοποίησα σε όλη την Ελλάδα.

«…Επειδή δεν είμαι διατεθειμένος να αφήσω να επαληθευθεί για μια ακόμα φορά η διαπίστωση που κατ’ επανάληψη έχω διατυπώσει στην Ε.Ε. στο Γ.Σ., ότι δηλαδή ο τρόπος λειτουργίας μας δίνει την αίσθηση ότι τα μέλη χωρίζονται σε κατηγορίες, «ιδιοκτητών», «ενοχλητικών» και «επισκεπτών», ζητάω να σταματήσουν άμεσα οι διαδικασίες πρόσληψης,  να τεθούν στην διάθεση όλων των μελλών της Ε.Ε. όλα τα στοιχεία, και να συζητηθούν σε συνεδρίαση τα κριτήρια με τα οποία θα γίνει η προεπιλογή αυτών που θα κληθούν σε συνέντευξη…» (Γραπτή πρωτοκολλημένη δήλωση στην Ε.Ε. ΑΔΕΔΥ 23/10/2013).

Θέλω να υπενθυμίσω ότι σε εκείνη τη θητεία της Ε.Ε. παρούσες ήταν 4 μόνον παρατάξεις που αντιστοιχούσαν στους πολιτικούς χώρους του ΠΑΣΟΚ(8), της Ν.Δ.(5), του Κ.Κ.Ε.(2) και του Σύριζα(2). Η Ε.Ε. είχε συγκροτηθεί με τη συμμετοχή των τριών με εξαίρεση το ΠΑΜΕ το οποίο έχει πάγια θέση την αποχή.

Ίσως θα ισχυριστεί κάποιος ότι το Σ.Κ. αιφνιδιάστηκε από την κρίση. Το ερώτημα είναι αν σε αυτό το επίπεδο δικαιολογείται ο αιφνιδιασμός. Δώδεκα ολόκληρα χρόνια πριν από το ξέσπασμα το 2010 της κρίσης έγραφα στον Οικονομικό Ταχυδρόμο της 23^ης Ιουλίου 1998.

«…Το μέλλον του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως και πολλών άλλων θεσμών εκπροσώπησης, θα εξαρτηθεί από τη δυνατότητα προσαρμογής και της Ελληνικής κοινωνίας στα νέα δεδομένα».…». (ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ 23/07/1998).

Αλλά σε κάθε περίπτωση ακόμα και «αιφνιδιασμένο» το Σ.Κ. πόσο χρόνο χρειάζεται για να αντιληφθεί τις νέες συνθήκες και τα νέα δεδομένα και να προσαρμόσει τις θέσεις, την στρατηγική και την τακτική του; Η συνδιάσκεψη που συγκαλείται έστω και καθυστερημένα τον Σεπτέμβριο θα μπορούσε να είναι μια θετική εκκίνηση. Έχοντας βιώσει από κοντά νοοτροπίες δομές και πρόσωπα δεν μπορώ να πω ότι είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος.

Πάντα φιλικά και αγωνιστικά

Αντώνης Αντωνάκος

14 Αυγούστου 2016

Υ.Γ. Στα links υπάρχουν τα πλήρη κείμενα.

www.antonakos.edu.gr antonakosantonis@gmail.com