ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ 25/01/2013

Α. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Δεν θα σας διαβάσω τον «Απόστολο», είναι ένα δημοσίευμα που αναφέρεται στα Συνδικάτα μπροστά στις νέες συνθήκες. Θα διαβάσω για συντομία, μόνο μερικά αποσπάσματα.

«Το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει ν’ αποκτήσει θέσεις οι οποίες ν’ ανταποκρίνονται στα σημερινά δεδομένα και ν’ αναπροσαρμόσει τις μεθόδους δράσης του για ν’ αντιμετωπίσει τις εξελίξεις.

Οι συνθήκες, που παγκοσμίως διαμορφώνονται, αποκτούν αναμφίβολα έναν εφιαλτικό χαρακτήρα για τους νέους εργαζόμενους και ο μοναδικός μηχανισμός προστασίας τους παραμένει η συλλογική οργάνωση και δράση στα πλαίσια του συνδικαλιστικού κινήματος.

Ειδικότερα, η διαμόρφωση των θέσεων του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να γίνεται κάτω από το πρίσμα της ευελιξίας που έχουν αποκτήσει οι ιδιοκτήτες των παραγωγικών μέσων, αλλά και υπό το πρίσμα του περιορισμού της απασχόλησης και "από-ειδίκευσης" που προκύπτει ως αποτέλεσμα των ταχύτατων τεχνολογικών εξελίξεων. Επίσης, στον τομέα της δράσης σε ένα διεθνοποιημένο κεφάλαιο, δεν μπορεί να υπάρξει απάντηση του συνδικαλιστικού κινήματος, περιορισμένη σε εθνικό επίπεδο.

Ασφαλώς, δεν είναι εύκολο να είναι κάποιος αισιόδοξος για το μέλλον του συνδικαλιστικού κινήματος στα χρόνια που έρχονται. Και αυτό, όχι γιατί τα προβλήματα των εργαζομένων δεν θα οξύνονται, ούτε επειδή ο συνδικαλισμός θα πάψει να είναι ο μοναδικός θεσμός προστασίας των εργαζομένων.

Αλλά, γιατί η μείωση της εμπιστοσύνης των εργαζομένων προς τους συνδικαλιστικούς φορείς, παράλληλα με τη γενικότερη έκπτωση της συλλογικής συνείδησης και τη επικράτηση της παθητικότητας, λειτουργούν σαν μηχανισμός αδράνειας.

Το μέλλον του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως και πολλών άλλων θεσμών εκπροσώπησης, θα εξαρτηθεί από τη δυνατότητα προσαρμογής και της Ελληνικής κοινωνίας στα νέα δεδομένα».

Συνάδελφοι το κείμενο, εκ πρώτης όψεως, θα νόμιζε κάποιος ότι είναι πρόσφατο. Αλλά είναι κείμενο του Ιουλίου του 1998, πριν από 15 χρόνια. Σ’ ένα συνολικό άρθρο με τίτλο «Τα Συνδικάτα μπροστά στις νέες συνθήκες». Πριν από 15 χρόνια. Και αν γυρίσει κανείς πίσω και δει τι έγινε σ’ αυτά τα 15 χρόνια, θα δει ότι δεν έγινε τίποτα και αυτό σε σημαντικό βαθμό εξηγεί το κατάντημα του συνδικαλιστικού κινήματος σήμερα.

Μια μικρή απεικόνιση αυτού του καταντήματος είναι και η σημερινή, για μια ακόμα φορά, επαναλαμβανόμενη εικόνα του Γενικού Συμβουλίου.

Και όχι μόνο του Γενικού Συμβουλίου, αλλά και της λειτουργίας της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ.

Φαινόμενα εκφυλισμού και απομάκρυνσης από τους εργαζομένους, τα οποία οφείλονται σε διαφόρους λόγους και τα οποία οφείλαμε εγκαίρως να έχουμε διαπιστώσει και να τα έχουμε αντιμετωπίσει, όχι μόνο δεν τ’ αντιμετωπίσαμε, πριν τα προβλήματα γίνουν θύελλα και καταιγίδα όπως είναι σήμερα, αλλά πολύ φοβάμαι ότι ακόμα και σήμερα που είμαστε στη μέση της καταιγίδας, αδυνατούμε είτε λόγω «παλαιότητας», είτε λόγω κεκτημένης ταχύτητας, ή λόγω ιδεοληψιών, να τ’ αντιμετωπίσουμε.

Θα νόμιζε επίσης κανένας για το κείμενο, το οποίο δε μπορώ να διαβάσω ολόκληρο γιατί είναι δυο τυπογραφικές σελίδες, ότι οφείλεται σε κάποιον έξω από το συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι κείμενο του Γραμματέα της ΟΛΜΕ(δικό μου) δημοσιευμένο τον Ιούλιο του 1998.

Καλημέρα και καλή μας χρονιά.

ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΔΕΔΥ

25 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013