Μ. ΚΡΗΤΙΚΟΣ: Ο συνάδελφος ο Αντωνάκος έχει το λόγο.

Α. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Συμμετέχει στις απεργίες το 8% και είναι πρόβλημα, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι αν οι συνάδελφοι παρακολουθούσαν τις συνεδριάσεις μας το 8% θα υποπολλαπλασιαζόταν. Πολύ φοβάμαι ότι μπορεί να μην έπιανε και τη μία ακέραιη μονάδα, γιατί είμαστε μια ιδιόρρυθμη κοινωνία, έχουμε ένα ιδιόρρυθμο κράτος και έχουμε και ένα πολύ ιδιόρρυθμο συνδικαλιστικό κίνημα. Αρμενίζαμε αμέριμνοι για 30 - 40 χρόνια και ενώ χτύπησε η καταιγίδα πριν από πέντε χρόνια εξακολουθούμε να αρμενίζουμε αμέριμνοι.

Να αρμενίζουμε στη ρότα που έξι χρόνια πριν, την Άνοιξη του 2008, ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εκ δεξιών και αριστερών έχοντας τους δύο Προέδρους των τριτοβαθμίων οργανώσεων, ευαγγελιζόταν ένα άλλο ασφαλιστικό σύστημα, όταν προωθούσε, η τότε κυβέρνηση, κάποιες ασφαλιστικές ρυθμίσεις οι οποίες σε σχέση με ό,τι προέκυψε από κει και μετά ήτανε χάδι. Χάδι.

Συνάδελφοι, δεν είναι το πρόβλημα μόνο ότι η κοινωνία καταλαβαίνει ότι λύση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση διαφορετική δεν υπάρχει και σ’ αυτό έχει δίκιο το ΠΑΜΕ. Λύση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση διαφορετική δεν υπάρχει. Όταν λέει το ΠΑΜΕ ότι είναι μονόδρομος ο δρόμος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο δρόμος που επιλέγει κάποιος μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έτσι και όποιος επιχειρεί να καλλιεργήσει στον κόσμο ψευδαισθήσεις θα ξυπνήσει και ο ίδιος πάρα πολύ άσχημα αν τα πιστεύει. Αν δεν εξαπατά εν γνώσει του και ο ίδιος θα προσγειωθεί πάρα πολύ απότομα.

Ο κόσμος απορρίπτει και τις λύσεις έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί είτε τις έχουν δει αλλού και είναι επώδυνες, είτε τις φαντάζονται να είναι κάποιους αιώνες μακριά και ο κόσμος δεν αναζητάει λύσεις κάποιους αιώνες μακριά, ζητάει λύση για την παρούσα ζωή, για τον εαυτό του και για τα παιδιά του.

Η κρίση βεβαίως υπάρχει, είναι βαθιά και θα έχει και διάρκεια. Δεν ξεπερνιέται εύκολα. Αλλά την κρίση δεν την περνάς μόνο με εξορκισμούς, ούτε κάνοντας τον τζάμπα μάγκα. Αν κάποια στιγμή σοβαρευτεί και το συνδικαλιστικό κίνημα, να δώσει λύσεις, να μην βαφτίζει κοινωνικό το δημόσιο, γιατί πολλές φορές το δημόσιο μπορεί να είναι και αντικοινωνικό. Όταν το δημόσιο είναι υπερβολικά, εξωπραγματικά ακριβό συνάδελφοι, όταν το δημόσιο το πληρώνει η κοινωνία εκεί που δεν θα έπρεπε να το πληρώσει; Αν για παράδειγμα σε κάποιες ΔΕΚΟ έδιναν εφάπαξ, - είπαμε για τον Τσουκαλά  - ένα εκατομμύριο ευρώ ή 200 ή 250 χιλιάδες, και λένε βέβαια παραμύθια περί ειδικού ασφαλιστικού προγράμματος, ποιος τα πλήρωνε αυτά; Η κοινωνία δεν τα πλήρωνε; Είναι κοινωνική ασφάλιση αυτό; Θα το ονομάζουμε κοινωνικό;

Ό,τι δημόσιο λοιπόν είναι κοινωνικό; Δεν πρέπει κάποια στιγμή να μιλήσουμε πιο πολύ σε βάθος και λίγο να τα σκεφτούμε λογικά αντί να επαναλαμβάνουμε ιδεοληπτικές ρετσέτες που οδηγούν το καράβι στα βράχια;

Δεν πρέπει κάποια στιγμή να δούμε ότι για να συσπειρωθεί ο κόσμος πρέπει να πειστεί σε δύο πράγματα. Στο στόχο και στον αγώνα. Στη μορφή του αγώνα. Ο στόχος, συνάδελφοι. Πείθουμε τους συναδέλφους για το στόχο όταν λέμε συνολική ανατροπή; Συνολική ανατροπή για τι; Για πού; Για τι; Για πού;

Λοιπόν και κάποια στιγμή γιατί κάποιοι συνάδελφοι εδώ θέλουνε να κάνουνε τους τιμητές των πάντων και σε ιδεολογικό - πολιτικό επίπεδο και σε ατομικό και αυτοί ανήκουν ένθεν και ένθεν. Θα ξεκινήσω από τους ένθεν τιμητές. Κάποιοι που θέλουν να είναι μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ και να έρχονται στην ΑΔΕΔΥ μια φορά στις 15 ή στις 20 μέρες για ένα δίωρο και να είναι και βιαστικοί γιατί «έχουν και άλλες δουλειές». Έχουν στην ευθύνη τους διευθύνσεις ή έχουν στην ευθύνη τους πρωτοβάθμια σωματεία - στα οποία καισαρικά λειτουργούν -. Που είναι δέκα χρόνια στην ΑΔΕΔΥ και είναι μέλη επισκέπτες, δεν είναι ουσιαστικά τακτικά μέλη, έχουν διατελέσει και σε αξιώματα και στα προεδρεία, που ανακαλύψανε τα προβλήματα και την κριτική εκ των υστέρων.

Λοιπόν κάποιοι άλλοι…

Μ. ΚΡΗΤΙΚΟΣ: Συνάδελφε Πολυμερόπουλε, μην διακόπτεις τον ομιλητή. Θέμη προηγουμένως ζήτησες το λόγο επί προσωπικού.

(Διαλογικές συζητήσεις)

Μ. ΚΡΗΤΙΚΟΣ: Δεν νομίζω να πιστεύετε ότι αυτή είναι η δουλειά του Προεδρείου.

Α. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Λοιπόν την φτήνια σου δεν θα την φτάσω γιατί ήταν εκεί οι εφημερίδες από τότε που ήσουν Αντιπρόεδρος. Τίποτα δεν άλλαξε, από τότε που ήσουν Αντιπρόεδρος στην ΑΔΕΔΥ οι εφημερίδες εκεί ήταν. Και όσο για κάποιους που κατεβήκαν με τη σημαία της ΠΑΣΚ στην βάση, πήρανε ψήφους της ΠΑΣΚ στα πρωτοβάθμια, πήρανε ψήφους της ΠΑΣΚ στο Συνέδριο, κατεβήκαν στις εκλογές για τη Γραμματεία της ΠΑΣΚ το 2013 τον Οκτώβριο και μετά από ενάμισι μήνα καταλάβαν ότι κάποια επανάσταση χρειάζεται, ενώ τα μνημόνια είχαν ψηφιστεί, τα μεσοπρόθεσμα είχαν ψηφιστεί, η κυβέρνηση Παπαδήμου - Παπανδρέου, η κοινή κυβέρνηση είχε υπάρξει, εντάξει.

Αν νομίζετε ότι είσαστε πειστικοί ή επειδή έχετε το θράσος, ακούστε, επειδή έχετε το θράσος και φωνάζετε μπερδεύετε, συνάδελφοι…

Μ. ΚΡΗΤΙΚΟΣ: Συνάδελφε θα μιλήσεις και μπορείς να πεις αυτά που θέλεις.

Α. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Το θράσος και την αγένεια….

Μ. ΚΡΗΤΙΚΟΣ: Θέμη μίλησες 16 λεπτά. Μίλησες και πέντε λεπτά επί προσωπικού. Συνάδελφε σε παρακαλώ.

Α. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Γιατί θα με δείρεις; Δεν κατάλαβα.

Μ. ΚΡΗΤΙΚΟΣ: Καταλαβαίνετε ότι αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή δεν τιμά το Γενικό Συμβούλιο. Συνάδελφε θα μιλήσεις, μπορείς να αντικρούσεις ό,τι έχει ειπωθεί. Αντώνη συγνώμη. Υπήρξε όντως από τα δύο μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής που μιλήσανε μαζί με τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου υπήρχε μία υπέρβαση στο χρόνο ομιλίας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα πρέπει και να διαλυθεί η διαδικασία. Σε παρακαλώ.

Α. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Θα τελείωνα. Μισό λεπτό Μάριε, εγώ το καταλαβαίνω, καταρχήν έχω πει κατ’ επανάληψη ότι υπάρχει πρόβλημα λειτουργίας και της Εκτελεστικής Επιτροπής και του Γενικού Συμβουλίου, δεν είμαστε εδώ για να ερχόμαστε τρεις ώρες και να φεύγουμε, είμαστε για να μιλάμε και είμαστε για να πούμε κάποια στιγμή και αλήθειες και να πούμε τα κακώς κείμενα και στην Εκτελεστική Επιτροπή και στο Γενικό Συμβούλιο.

Όσο για κείνους που θεωρούν ότι το θράσος και η δυνατότητα να βγαίνουν και να μιλάνε με ρετσέτες και κολλώντας επίθετα, όσοι νομίζουν ότι αυτό είναι μαγκιά κάνουν πάρα πολύ μεγάλο λάθος. Μπλέκουν την ευγένεια και την ανοχή που αντιμετωπίζουν απέναντί τους με αδυναμία και θα πρέπει να το σκεφτούν καλύτερα γιατί σφάλουν.

Λοιπόν συνάδελφοι όσον αφορά το πρόγραμμα δράσης, αυτό πρέπει να είναι προσαρμοσμένο σε ότι οι συνάδελφοί μας θεωρούν ρεαλιστικό και όσον αφορά το στόχο και τη μορφή. Όποιος νομίζει ότι μπορούμε να κάνουμε κινητοποίηση ανατροπής, έχω πρωτοστατήσει σε κινητοποίηση διεκδίκησης και το ’88 μαζί με άλλους, δεν είπα ποτέ ότι ήμουνα μόνος μου, και το ’97, σε κινητοποιήσεις που τις πληρώσαμε ακριβά οικονομικά, χωρίς δυνατότητα αναπλήρωσης, δουλεύοντας Σαββατοκύριακα και υπερωρίες, αλλά όποιος νομίζει ότι αυτή την εποχή η συγκυρία μπορεί να πείσει τους συναδέλφους ότι υπάρχουν δυνατότητες συνολικής ανατροπής, δείχνοντάς τους ταυτοχρόνως και την κατεύθυνση, ας έρθει και ας το πει.

Και ας πάρει την απόφαση και εμείς θα είμαστε κοντά του, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να προβληματίζονται γιατί το 25 και το 30% σε εκλογικές αναμετρήσεις δεν σημαίνει μετασχηματισμός συνειδήσεων, δεν σημαίνει μετασχηματισμός στην κοινωνία. Σημαίνει μια έκφραση οργής, απόγνωσης που είναι υπαρκτή αλλά δεν φτάνει αυτό. Αυτό φτάνει για να οδηγήσει σε εκρήξεις οργής και διαμαρτυρίας που κρατάνε μία μέρα - δυο μέρες, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν όχημα για να οδηγήσει κάποιους φορείς στην πολιτική εξουσία, σε ανατροπή της πολιτικής όμως, συνάδελφοι, δεν πρόκειται να οδηγήσει.

Είμαστε λοιπόν υπέρ της πρότασης σε συντονισμό με άλλες Οργανώσεις, κυρίως με τη ΓΣΕΕ, να γίνει το επόμενο διάστημα μέχρι το Δεκέμβριο σε συσχετισμό με τον προϋπολογισμό μια 24ωρη απεργία καλά οργανωμένη, καλά προετοιμασμένη, για να έχει μεγαλύτερα περιθώρια επιτυχίας.