Οι «λιποτάκτες» και οι θρασείς.
Αν κάτι περισσεύει στην κυβέρνηση είναι το θράσος, χαρακτηριστικό διαχρονικό της παράταξης, χάρις στο οποίο για πολλές δεκαετίες έχει καπηλευτεί το συλλογικό θυμικό της αριστεράς για να ασκεί την εξουσία κατά βούληση.
Ένα κορυφαίο παράδειγμα αυτού του θράσους είναι οι πανηγυρισμοί και οι διαδηλώσεις για την απομάκρυνση! των Αμερικάνικων βάσεων όταν το 1984 υπογράφηκε η συμφωνία παραμονής τους. Να θυμίσουμε εδώ ότι όποιες βάσεις είναι ακόμα χρήσιμες στην Αμερική εξακολουθούν να λειτουργούν (Σούδα).
Πρόσφατο και αντίστοιχο παράδειγμα θράσους και αντιστροφής της πραγματικότητας (το μαύρο άσπρο) είναι η στρατηγική χρέωσης της Ν.Δ. με την ευθύνη των πρόωρων εκλογών του 2009. Και το επιχειρούν έχοντας την ανοχή αν όχι τη στήριξη της μεγαλύτερης τουλάχιστον μερίδας των Μ.Μ.Ε. στην προσπάθεια χειραγώγησης των πολιτών.
Βεβαίως η αλήθεια είναι εντελώς αντίθετη, αφού με βάση τον εκλογικό εκβιασμό του ΠΑΣΟΚ με αφορμή την εκλογή προέδρου δημοκρατίας τον Μάρτιο του 2010 οδηγήθηκε η χώρα στις εκλογές, παρά το γεγονός ότι γνώριζαν και τα δεδομένα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και τα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας, όπως πέρα από κάθε αμφισβήτηση αποδείχθηκε πρόσφατα και από τις δηλώσεις του κυρίου YUGER. Και όμως παρά τη συμφωνία τους στο θέμα του προσώπου του κυρίου Παπούλια και παρά τις εκκλήσεις του τότε πρωθυπουργού η δίψα για εξουσία και μάλιστα άμεσα, ή ίσως άλλες ανομολόγητες εξωθεσμικές και ακόμα πιο επώδυνες Eξωεθνικές σκοπιμότητες, τους ώθησαν να σύρουν την χώρα σε πρόωρες εκλογές.
Γιατί αν δεν προκηρύσσονταν το φθινόπωρο η χώρα θα οδηγούνταν σε 5 μήνες σε τρείς άγονες προσπάθειες εκλογής προέδρου και μετά αναγκαστικά θα προχωρούσαμε σε εθνικές εκλογές.
Εν τω μεταξύ, αν η κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε λάβει αντιδημοτικά μέτρα που προεκλογικά τον Σεπτέμβριο του 2009 αντί για ψεύτικες υποσχέσεις προέβαλε,(δηλαδή πάγωμα των μισθών στο δημόσιο και μικρή αύξηση του Φ.Π.Α. κατά κύριο λόγο), και τα οποία βεβαίως δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το βάρβαρο και εντελώς αντιαναπτυξιακό πακέτο μέτρων που πήρε η κυβέρνηση, αφού σπατάλησε χρόνο και εθνική αξιοπιστία οδηγώντας τη χώρα σε αδιέξοδο την Άνοιξη του 2010, το ΠΑΣΟΚ με πρώτο τον αρχηγό του, ο οποίος σήμερα εγκαλεί τους αντιπάλους του για ανευθυνότητα, θα υποκινούσε την κοινωνική αναταραχή, όπως έκανε με την ψήφιση του ασφαλιστικού τον Μάρτιο του 2008 με την ψήφιση της συμφωνίας με την COSCO ή με τους αγρότες της Κρήτης, για να θυμηθούμε λίγες μόνο από τις κινητοποιήσεις στις οποίες ο πρωθυπουργός ήταν στην «πρώτη γραμμή του αγώνα» με υψωμένη γροθιά υποστηρίζοντας αδιακρίτως κάθε διεκδίκηση.
Στο ερώτημα, αν δεδομένης της διεθνούς οικονομικής συγκυρίας και των προβλημάτων της Ελληνικής η χώρα άντεχε την 5μηνη προεκλογική περίοδο μέχρι τον Μάρτιο του 2010 η απάντηση είναι σαφώς και κατηγορηματικώς όχι.
Η προκήρυξη λοιπόν των πρόωρων εκλογών ήταν πράξη εθνικής ευθύνης και σε καμία περίπτωση λιποταξία μπροστά στα προβλήματα όπως θέλει να προβάλλει η κυβέρνηση και τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια της.
Αντίθετα λιποταξία ή ωμός εκβιασμός είναι η απειλή με πρόωρες εκλογές από την κυβέρνηση σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποφύγει την εκλογική συντριβή στις εκλογές για την Τ.Α..
Και με δεδομένο ότι, όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι πρόωρες εκλογές θα σημάνουν την απώλεια της διακυβέρνησης, ο εκβιασμός απευθύνεται μόνο στα δικά τους στελέχη, αλλά θα πέσει στο κενό γιατί η πλειοψηφία γνωρίζει ότι είναι λεονταρισμοί χωρίς περιεχόμενο αφού η ηγετική ομάδα σε καμία περίπτωση δεν είναι διατεθειμένη, ακόμα και αν ήταν στην διακριτική της ευχέρεια που μάλλον δεν είναι να εγκαταλείψει την εξουσία.
Αντωνάκος Αντώνης
05-11-2010
[email protected] http://www.antonakos.edu.gr