Εκτύπωση
Κατηγορία: Αρθρογραφία
Εμφανίσεις: 1611

 

 

Σε εθνικό δίκτυο.

του Αντώνη Αντωνάκου

Γ. Γραμματέα της ΟΛΜΕ

 Και όλως αιφνιδίως μας προέκυψε συνέντευξη Τύπου του υπουργού Παιδείας σε εθνικό δίκτυο. Δεν επρόκειτο περί διαγγέλματος προς τον ελληνικό λαό, ούτε περί αναγγελίας βαρυσήμαντου γεγονότος. Αυτό διεπράχθη προ 15 μηνών υπό εύηχο όνομα "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση".

Έκτοτε, αν και διετέθησαν χιλιάδες ώρες τηλεοπτικού χρόνου, αν και δαπανήθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια για τη διαφήμισή της, αν και επιστρατεύθηκαν πολυτάλαντοι κεκράκτες και καλοπληρωμένοι πολλαπλασιαστές για να λανσάρουν το καινούργιο προϊόν, αυτό παραμένει στα ράφια της κοινωνικής απόρριψης. Κι ας το στηρίζουν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση με όλες τους τις δυνάμεις, θεσμικές και μη, κι ας κινητροδοτούνται τα δίκτυα (και τα κυκλώματα) για να τείνουν χείρα βοηθείας, κι ας επιστρατεύονται ονόματα βαρύγδουπα και πολύ(α)σήμαντα για να το προωθήσουν.

 Και ας επιχειρείται να αποσταλούν οι εκπαιδευτικοί εις το πυρ το εξώτερον ως απορριπτέα πρότυπα αμάθειας, οκνηρίας και κακότητας. Ας κτυπάνε επίμονα τα τύμπανα του κοινωνικού εμφυλίου πολέμου. Το αποτέλεσμα είναι μηδέν. Κανένας δεν αποδέχεται την πολύφερνη νύφη.

Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση παραμένει ένα νεφελώδες μόρφωμα που περιφέρεται χωρίς ταυτότητα και χωρίς προοπτική. Ένα άταφο πτώμα που πάνω του πειραματίζεται το υπουργείο Παιδείας κόβοντας και συναρμολογώντας μέλη κατά το δοκούν. Ένας σύγχρονος Πύργος της Βαβέλ τον οποίο ο αρχιτέκτονας άρχισε να κτίζει χωρίς προηγουμένως να τον σχεδιάσει και αφού φρόντισε να βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με τους εργάτες που θα υλοποιούσαν τα σχέδια.

Μια άλλη εκδοχή του "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε" και μάλιστα με ανερυθρίαστες παραδοχές του τύπου "μια μεταρρύθμιση θέλει χρόνο για να μορφοποιηθεί και να ωριμάσει".

Έτσι απλά, ερήμην των δεκάδων χιλιάδων μαθητών που καλούνται να ανέβουν τον εξωπραγματικό μαθησιακό Γολγοθά, στην κορυφή του οποίου τους αναμένει ο σταυρός των 13 πανελληνίων εξετάσεων.

Και η πολιτική ηγεσία, εφησυχασμένη από τις κολακείες των συμβούλων της, παραπλανημένη από την ίδια τη διαφημιστική καμπάνια και φυλακισμένη μέσα στα τείχη της αυτοαπομόνωσης και του μη διαλόγου, να καθεύδει.

Ώσπου, ξάφνου ήχησαν τα άλλα τύμπανα της μαθητικής εξέγερσης, τα τύμπανα της εφηβείας που συνθλίβεται κάτω από το βάρος των ασυγχώρητων πειραματισμών και των οδυνηρών αποτελεσμάτων της πολιτικής ανεπάρκειας. Κι έτσι μας προέκυψε ένας ακόμα μονόλογος, σε εθνικό δίκτυο, ώστε να μην μπορεί να γλιτώσει κανένας από την υποχρεωτική "ενημέρωση", παρά μόνο κλείνοντας την τηλεόραση.

Ευτυχώς, δηλαδή, που δεν ολοκληρώθηκε ακόμα ο εφιάλτης του "ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ" και διατηρούμε, για την ώρα, τουλάχιστον, αυτή τη δυνατότητα να κλείνουμε την τηλεόραση.

Αλλά η εκπαιδευτική κοινότητα δεν χρειάζεται ενημέρωση. Γι' αυτό ακριβώς ξεσηκώνεται. Επειδή άρχισε να ενημερώνεται. Όχι από τα πολυτελή φυλλάδια και τα πολυδάπανα τηλεοπτικά "spots". Ούτε από τους "δραχμοβόρους" πολλαπλασιαστές. Ούτε από τους ηλεκτρονικά μεταδιδόμενους μονολόγους ή "προπαρασκευασμένους διάλογους" μεταξύ των συνυπεύθυνων για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.

Αρχίζει να ενημερώνεται η εκπαιδευτική κοινότητα, οι μαθητές, οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, επειδή βιώνουν τα "αγαθά" του νέου συστήματος.

Γι' αυτό αντιδρούν. Γι' αυτό ξεσηκώνονται. Γι΄ αυτό όσες "ενημερώσεις" και να επιχειρήσει το υπουργείο Παιδείας θα είναι αναποτελεσματικές. Το θερμόμετρο θα συνεχίσει την ανοδική του πορεία. Η αντίδραση στο νόμο 2525 θα φουντώνει.

Γιατί, αν κάποιοι χρειάζονται ενημέρωση για το πραγματικό περιεχόμενό του, στην πράξη και όχι στα χαρτιά, αυτοί δεν είναι μαθητές, οι γονείς τους και οι εκπαιδευτικοί. Ενημέρωση χρειάζονται η πολιτική ηγεσία και οι μανδαρίνοι του ΥΠΕΠΘ. Ενημέρωση χρειάζεται η κυβέρνηση. Και είναι βέβαιο ότι, όταν ενημερωθούν, θα κατανοήσουν ότι άλλη πραγματική λύση από την απόσυρση του 2525 δεν υπάρχει.

Γιατί όλες οι άλλες λύσεις είναι ερμαφρόδιτες και θα προσφέρουν θυσία στο βωμό του πολιτικού κόστους την εκπαίδευση και το μέλλον εκατοντάδων χιλιάδων νέων.

Και αυτό, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, θα είναι πράξη ακραίου πολιτικού αμοραλισμού.

  ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ

22-11-98