Εκτύπωση
Κατηγορία: Αρθρογραφία
Εμφανίσεις: 1812

 

 

H Δύση, όχι σαν γεωγραφικός, οικονομικός, στρατιωτικός ή πολιτικός προσδιορισμός, αλλά ως ο χώρος της Δημοκρατίας, του ορθολογισμού, του διαλόγου και της σύνθεσης, της αναζήτησης της αλήθειας βασανιστικά και επίμονα, του «εξοστρακισμού» όχι μόνο του απολυταρχισμού αλλά και κάθε κινδύνου για τη Δημοκρατία, είναι κληροδότημα της Αρχαίας Ελλάδας.

Ο σύγχρονος Δυτικός κόσμος, έχει αξιοποιήσει αυτή την κληρονομία και έχει ενσωματώσει τις κύριες αξίες της στη λειτουργία του, προσαρμόζοντάς τες στις σημερινές συνθήκες.

Βασικό στοιχείο της λειτουργίας αυτής είναι η απόρριψη της λογικής της κατοχής της απόλυτης αλήθειας, στο όνομα της οποίας επιτρέπεται ή επιβάλλεται η αυθαίρετη άσκηση της εξουσίας από τους εκλεκτούς. Δεν έχει σημασία αν αυτή η δήθεν απόλυτη αλήθεια έχει περιβληθεί την εγκυρότητα ενός θεολογικού μανιφέστου ή μιας υποτίθεται μη αμφισβητήσιμης επιστημονικής ανάλυσης. Η Δύση απορρίπτει τους φονταμενταλισμούς, είτε είναι θρησκευτικοί είτε πολιτικοί. Αναγνωρίζει ότι η ανθρωπότητα έχει πληρώσει βαρύ τίμημα στους φανατισμούς και είναι αποφασισμένη να μην επιτρέψει να πέσει ξανά στην παγίδα.

Για λόγους ιστορικούς και γεωγραφικούς ο σύγχρονος Δημοκρατικός κόσμος αναπτύχθηκε στη Δυτική Ευρώπη. Ασφαλώς και η σύγχρονη εκδοχή της Δημοκρατίας, όπως άλλωστε και η αρχαία, δεν ήταν και δεν είναι απαλλαγμένη από αδυναμίες. Αλλά η κυριαρχία του «Δήμου», όπως εκφράζεται από την πλειοψηφία των πολιτών, και ο σεβασμός των δικαιωμάτων της μειοψηφίας και των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών, συνιστούν ένα κοινωνικό συμβόλαιο που τηρείται. Κυρίως όμως ο Δυτικός κόσμος είναι πολιτισμός και κουλτούρα της κοινωνίας και όχι το πολιτειακό του εποικοδόμημα. Ασφαλώς κανένας νηφάλιος πολίτης δεν διανοείται να ισχυρισθεί ότι, στην χώρα μας η δημοκρατία λειτουργεί αρτιότερα απ’ ότι στα Βασίλεια της Σουηδίας ή της Ολλανδίας ή του Βελγίου.

Όταν ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος είχε διατυπώσει το «ανήκομεν εις την Δύσιν» αυτό το στόχο ήθελε να σηματοδοτήσει, της ουσιαστικά Δημοκρατικής και πολιτιστικής «ωρίμανσης» της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας. Με άλλα λόγια, μέσω της σύγκλισης με τη Δημοκρατική Δύση, την ουσιαστική επιστροφή στις ρίζες. Στην επανακατάκτηση του Δημοκρατικού κεκτημένου που εμείς κληροδοτήσαμε στην ανθρωπότητα.

Γιατί είναι γεγονός ότι, παρά την αδικαιολόγητη αυταρέσκειά μας, πολιτιστικά δεν είμαστε εμείς οι απόγονοι της αρχαίας Αθήνας. Άλλοι, για λόγους ιστορικούς, αποτέλεσαν τους καλύτερους θεματοφύλακες των αξιών που γεννήθηκαν εδώ. Και ίσως αυτή η απόσταση από την Δυτική κουλτούρα έκανε τον Σοσιαλιστή Καγκελάριο Σμιτ να πει ότι η Ελλάδα θα έμπαινε στην Ε.Ε. μόνο πάνω από το πτώμα του.

Για να αναθεωρήσει αργότερα και να γίνει ένθερμος υποστηρικτής της χώρας και ιδιαίτερα του «φίλου του Καραμανλή», λέγοντας ότι στην Ε.Ε. δεν μπήκε η Ελλάδα αλλά ο Καραμανλής. Ο «Δυτικός» ηγέτης Καραμανλής.

Δυστυχώς στις δεκαετίες που πέρασαν, κάτω από την καταστροφική επίδραση του λαϊκισμού του Α. Παπανδρέου και των ιδεολογημάτων της Αριστεράς τα οποία έσπειρε απερίσκεπτα μέσω των οπαδών του στην Ελληνική κοινωνία, η χώρα αντί να συγκλίνει όχι οικονομικά αλλά σε επίπεδο Δημοκρατικής οργάνωσης και πολιτικής κουλτούρας με τη Δύση έχει αποκλίνει. Χάνοντας μάλιστα παράλληλα και τα στοιχεία υπεροχής της, που της προσέφεραν η εργατικότητα σε συνδυασμό με τη λιτότητα του βίου, η αλληλεγγύη, η φιλοξενία, η ανεπιτήδευτη ευγένεια, δηλαδή αυτό που ίσως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως γνήσιος λαϊκός Ελληνικός ανθρωπισμός.

Δυστυχώς οι θερμοί εναγκαλισμοί με τους «αδελφούς» Καντάφι, Σαντάμ Χουσεΐν κ.λπ. δεν ήταν απλά κινήσεις εξωτερικής πολιτικής. Η όλη πορεία και η συμπεριφορά που καθιερώθηκε, τα πρώτα κυρίως χρόνια της «σοσιαλιστικής» διακυβέρνησης, έφεραν την χώρα πιο κοντά στον «Οθωμανικό της Μεσαίωνα» απομακρύνοντας την από τη Δύση. Την χρεοκόπησαν ηθικά πολιτικά και κοινωνικά πριν χρεοκοπήσει μοιραία και οικονομικά. Στην ουσία απομακρύνοντας την από τις αρχές και τις αξίες που διεκδικούμε σαν δικές μας.

Ο κίνδυνος που τώρα προσπαθούμε να αποφύγουμε είναι να μην βρεθούμε και οργανικά έξω από την Ε.Ε. που αποτελεί το πιο αυθεντικό κομμάτι της Δύσης. Αλλά οι άνεμοι του λαϊκισμού και των φαντασιώσεων που εξαπέλυσε ο Α. Παπανδρέου και οι επίγονοί του λυσσομανούνε ακόμα ξεσηκώνοντας θύελλες. Σε συνδυασμό μάλιστα με τη συντελεσθείσα διάλυση του κράτους και την πυρπόληση της παραγωγικής οικονομίας κάνουν δυστυχώς την προσπάθεια σχεδόν ουτοπική.

 

Αντώνης Αντωνάκος 9/07/2012

[email protected]    http://www.antonakos.edu.gr