«Ανάγκα και θεοί πείθονται»
Η κυβέρνηση που μόλις ανέλαβε να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας είναι παιδί της ανάγκης. Της ανάγκης που κατ’ αρχήν οδήγησε ένα σημαντικό μέρος, το πιο ώριμο, του εκλογικού σώματος να υποτάξει την οργή και την αηδία του στη λογική.
Είναι με βάση αυτή τη λογική, αλλά και για να αποφύγει την ενεργοποίηση της νάρκης που αποτελεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που έδωσε ψήφο όχι εμπιστοσύνης ούτε καν ανοχής στον κυβερνητικό συνασπισμό, αλλά μάλλον ψήφο απόγνωσης μπροστά στο αδιέξοδο. Το μη χείρον βέλτιστο.
Άλλωστε το ίδιο συνέβη και με τους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων, της αντιπολίτευσης πλην του ΚΚΕ. Ψήφος απόρριψης εκείνων που θεωρεί υπαίτιους για την σημερινή κατάσταση και όχι ψήφος εμπιστοσύνης είναι το μεγαλύτερο μέρος των ψήφων που έλαβαν ο ΣΥΡΙΖΑ οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Αυτό δεν πρέπει να το λησμονούν ούτε στιγμή οι ηγεσίες των κομμάτων, ιδιαίτερα αυτές του κυβερνητικού συνασπισμού. Ενός κυβερνητικού συνασπισμού που δημιουργήθηκε μπροστά στο φόβο «των βαρβάρων», αλλοδαπών και ημεδαπών.
Οι πρώτες εκτιμήσεις από τη συγκρότηση της κυβέρνησης είναι ότι ακόμα και αυτή την κρίσιμη ώρα η ανάγκη να σωθεί η Ελλάδα δεν αποτέλεσε, όπως θα όφειλε, το μοναδικό, το απόλυτο κριτήριο. Αντίθετα κρατήθηκαν κομματικές εφεδρείες στα μετόπισθεν με στόχο την επόμενη εκλογική αναμέτρηση την οποία προς το παρόν φοβούνται, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα προκαλέσουν όταν το αντίπαλο δέος θα έχει εκλείψει. Όταν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ η όποιο άλλο «σούπερ νόβα» αστέρι του πολιτικού σκηνικού θα πάψει από κόμμα διαμαρτυρίας να διαγράφει συγκυριακή τροχιά διακυβέρνησης.
Είναι φανερό λοιπόν ότι, ενώ και οι τρείς εταίροι θέλουν να ελαχιστοποιήσουν τη δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει «δομική αντιπολίτευση», κυρίως μέσω κοινωνικών απαιτήσεων οι οποίες δεν θα μπορούν να ικανοποιηθούν, κινητοποιήσεων οι οποίες θα ακυρώνουν τις κυβερνητικές προθέσεις και θα προκαλούν αναστατώσεις στην απολύτως αναγκαία για την προώθηση των μεταρρυθμίσεων και την ανάκαμψη της οικονομίας ομαλότητα, στο δια ταύτα οι στοχεύσεις τους θα είναι διαφορετικές.
Από την μια πλευρά, κυρίως το ΠΑΣΟΚ και δευτερευόντως η ΔΗΜΑΡ θα επείγονται για το ξεφούσκωμα του ΣΥΡΙΖΑ και τότε όπως δείχνει και η επιλεκτική συμμετοχή – αποχή τους από την συγκρότηση της κυβέρνησης θα έχει σημάνει το τέλος της κυβέρνησης. Από την άλλη η Ν.Δ., στο βαθμό που ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετασχηματίζεται από κόμμα διαμαρτυρίας σε κόμμα εξουσίας, ενώ τα άλλα θνησιγενή κόμματα της «εγγύς αντιπολίτευσης» θα συρρικνώνονται, θα ευνοεί και θα ευνοείται από την σταθεροποίησή του ως του κύριου κόμματος της κεντροαριστεράς. Η παρτίδα του πόκερ έχει ξεκινήσει. Ο χρόνος θα δείξει ποιος θα βγει κερδισμένος.
Εμείς πάντως, θεωρώντας ότι το εθνικό και το κοινωνικό συμφέρον έχει απόλυτη προτεραιότητα, κάτι παρά πάνω περιμέναμε.
Αντώνης Αντωνάκος 25/06/2012