Εκτύπωση
Κατηγορία: Αρθρογραφία
Εμφανίσεις: 791

Η Ευρώπη των μονοπωλίων.

«Ναι στην Ευρώπη των λαών, όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων».

Το 1979, που κυκλοφόρησε η αφίσα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο Σημίτης που θεωρήθηκε υπεύθυνος για την κυκλοφορία της, εξαναγκάστηκε σε παραίτηση. Είχε ήδη υπογραφεί η συνθήκη ένταξης της χώρας στην Ε.Ο.Κ.. Η Ελλάδα τελεσίδικα θα αποτελούσε το 10ο μέλλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας. Συνεπώς δεν ευσταθεί το επιχείρημα που προβάλλεται από απολογητές του Ανδρέα, ότι δηλαδή η αντιευρωπαϊκή πολεμική του ήταν προσχηματική για να διευκολύνει τον Καραμανλή στις διαπραγματεύσεις. Αντίθετα το γεγονός αποτελεί μια ακόμα απόδειξη του εθνικολαϊκιστικού «επαναστατικού» χαρακτήρα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Ο «έρωτας» για την Ευρώπη, όταν ανακάλυψαν τη «γλύκα» των Βρυξελλών και των ταμείων της, είναι όψιμος.

Όμως αυτό που έχει σημασία είναι το γεγονός ότι μέχρι εκείνη την περίοδο η Ε.Ο.Κ. ήταν κατά βάση η Ευρώπη των λαών και όχι των μονοπωλίων. Η Βιομηχανία, κυρίως η πολεμική και οι εξαρτώμενες από αυτήν, λόγω και της συνεργασίας της με τους Ναζί είχε τεθεί στο περιθώριο. Ακόμα και μετά την ένταξη της Μεγάλης Βρετανίας, την οποία ταλαιπωρούσε το «φάντασμα» της αυτοκρατορικής ακμής, η Ε.Ο.Κ. δεν είχε χάσει τον δρόμο της. Ήταν στην πορεία δημιουργίας της ομοσπονδίας που είχαν οραματιστεί μετά τον καταστροφικό πόλεμο οι ιδρυτές της, με πρώτο βήμα την έναρξη λειτουργίας των κοινοτικών οργάνων (1/1/1958). Για τη χώρα μας το όραμα αυτό είχε κυρίως εθνικούς και πολιτικούς στόχους. Ήταν η πρώτη που υπέβαλλε αίτημα προσχώρησης το 1959 και η πρώτη με την οποία υπεγράφη συμφωνία σύνδεσης. Ο πρώιμος λαϊκισμός και οι πολιτικοί τυχοδιωκτισμοί της δεκαετίας του 60 άνοιξαν το δρόμο στη δικτατορία, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση του στόχου της ένταξης που θα την καθιστούσε το 7ο μέλος της Ε.Ο.Κ..

Εξεταζόμενη από αυτή τη σκοπιά η αφίσα εκείνης της εποχής ήταν κενή περιεχομένου. Ακόμα και στα τέλη της δεκαετίας του 80 η Ε.Ο.Κ., μετά και την ένταξη των χωρών της Ιβηρικής το 1986, ήταν στη σωστή πορεία. Η Ε.Ο.Κ. των 12 είχε όλες τις προϋποθέσεις για να εξελιχθεί στην ομόσπονδη «Ευρώπη των λαών». Η παρεμβατική δύναμη των «μονοπωλίων» ήταν ακόμα περιορισμένη.

Η κατάρρευση της Ε.Σ.Σ.Δ. άλλαξε την κατάσταση. Η παγκόσμια κυριαρχία των Η.Π.Α. διατάραξε τις ισορροπίες. Η «παγκοσμιοποίηση» επιβλήθηκε δημιουργώντας νέα δεδομένα. Η ραγδαία διεύρυνση της Ε.Ε. απομάκρυνε, αν δεν ματαίωσε, τον αρχικό στόχο της Ομόσπονδης Ευρώπης.

Η νομισματική ένωση που προωθήθηκε, κατά τον DIRK MULLER ως «διόδια» για την ενοποίηση της Γερμανίας αντί για την εμβάθυνση, απομάκρυνε το στόχο της Ομοσπονδίας. Η διεύρυνση, από την Ε.Ε. των 12 στην Ε.Ε. των 28, ανεξάρτητα από τα πολιτικά προσχήματα υπό τα οποία καλύφθηκε, ήταν επιθυμία και έργο των κυρίαρχων της «παγκόσμιας αγοράς». Μιας αγοράς που προωθεί την απορρύθμιση, την συρρίκνωση του κράτους, την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας.

Σύμφωνα με τον MULLER λειτουργεί ήδη γύρω από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων ένα πανίσχυρο λόμπι (E.R.T.) με χιλιάδες υπαλλήλους και τεράστια μέσα στη διάθεσή του το οποίο επηρεάζει αν δεν καθορίζει σε πολλές περιπτώσεις τις αποφάσεις, ορισμένες από τις οποίες είναι αδιανόητες (π.χ. η ιδιωτικοποίηση του νερού!).

Ο έλεγχος μάλιστα αρχίζει από την «πηγή», αφού η προώθηση στις θέσεις του Ευρωκοινοβουλίου αποτελεί συχνά αντικείμενο συναλλαγής με οικονομικά ή άλλα ανταλλάγματα. Αναλογιζόμενοι την εκπροσώπηση της χώρας μας στις Βρυξέλλες, μόνο ανησυχία και φόβο μπορούμε να αισθανόμαστε. Ο έλεγχος των Μ.Μ.Ε. από τα οικονομικά συμφέροντα αλλοιώνει το λειτούργημα της 4ης εξουσίας μετατρέποντας την από προπύργιο της δημοκρατίας σε εργαλείο πολιτικής χειραγώγησης. Το «πάθημα» της χώρας με το νομοθέτημα για τον «βασικό μέτοχο» που βρέθηκε αντιμέτωπο με τον «κράτος των Βρυξελλών» είναι διδακτικό.

Την ώρα που χώρα μας προσπαθεί, μόνη χωρίς ουσιαστική Ευρωπαϊκή βοήθεια, να περισώσει ότι μπορεί από τα ιστορικά δικαιώματά της, μια νέα διεύρυνση κυοφορείται. Έτσι όπως έχουν τα πράγματα η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει. Για μας η ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη. Όμως το όραμα της ομόσπονδης Ευρώπης των λαών απομακρύνεται, και ο βασικός στόχος μας που ήταν η εθνική μας κατοχύρωση παραμένει αποκλειστικά στη δική μας ευθύνη.

Αντωνάκος Αντώνης

11-01-2018

antonakosantonis@gmail.com http://www.antonakos.edu.gr

Δημοσιεύθηκε και στα sites: diktyo, dakekavalas.