Εκτύπωση
Κατηγορία: Αρθρογραφία
Εμφανίσεις: 1837

 

 

Είναι Δημοκρατία ή ηλεκτρονική μπανανία;

του  Αντώνη Αντωνάκου

Αντιπροέδρου της ΟΛΜΕ 

Η εκλογική αναμέτρηση της 9ης Απριλίου αποτελεί ένα ορόσημο για τα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή είναι η πρώτη εκλογική αναμέτρηση της νέας χιλιετίας. Άλλωστε, είναι σαφές ότι, παρά τους πανηγυρισμούς, η έναρξη της νέας χιλιετίας έχει μόνο συμβολική αξία και η έλευσή της δεν αλλοιώνει την πορεία των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών δεδομένων. Όμως, για τις πολιτικές εξελίξεις οι εκλογές αυτές έχουν καθοριστική σημασία, αφού δεν θα κριθεί απλώς ποιο κόμμα θα κληθεί,κατ΄ εντολή του ελληνικού λαού να διαχειριστεί τις τύχες του τόπου για τα τέσσερα προσεχή έτη. Δεν θα κριθεί απλώς η πορεία της οικονομίας, αφού ιδιαίτερα μετά την εγκατάλειψη των σοσιαλιστικών οραμάτων από τον κ. Σημίτη και την αποσπασματική έστω υιοθέτηση μιας φιλελεύθερης πολιτικής, η κατεύθυνση της οικονομίας μας είναι προκαθορισμένη στο πλαίσιο των κοινών αποφάσεων των 15 εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό που κρίνεται στις εκλογές της 9ης Απριλίου και το οποίο τους προσδίδει καθοριστική σημασία είναι το αν η Ελλάδα θα μπορέσει να αποτινάξει τα δεσμά της ηλεκτρονικής δικτατορίας η οποία έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια.

Η αλλοίωση των κανόνων του δημοκρατικού παιχνιδιού με τον αθέμιτο επηρεασμό των ψηφοφόρων, που άλλοτε καταγγελλόταν ως αποτέλεσμα της καταχρηστικής "αξιοποίησης" των κρατικών ΜΜΕ από την εκάστοτε κυβέρνηση, αποτελεί σήμερα ένα παρελθόν το οποίο ωχριά μπροστά στη σημερινή πραγματικότητα. Σήμερα, μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες της περασμένης δεκαετίας,με τον Πόπωτα και τον Κοσκωτά, τα ΜΜΕ έχουν σχεδόν αποκλειστικά μετατραπεί σε μέσα εκμαυλισμού και χειραγώγησης των ψηφοφόρων. Η απαράδεκτη ταύτιση των κρατικοδίαιτων,(εργολαβικών και προμηθευτικών),συμφερόντων με την ιδιοκτησία των ΜΜΕ δημιουργεί τις αόρατες μεν, αλλά το ίδιο αποτελεσματικές αλυσίδες που αλυσοδένουν τις πολιτικές μας ελευθερίες.

Η δημιουργία μιας εικονικής πραγματικότητας, η οποία οικοδομείται με συνέπεια από το εκμαυλισμένο και υποταγμένο (συνειδητά ή ασυνείδητα), στη συντριπτική πλειοψηφία του, σε άλλες σκοπιμότητες σύστημα ενημέρωσης, δεν αλλοιώνει απλώς τους κανόνες της πολιτικής αντιπαράθεσης αλλά καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις και μέσω αυτών τις κοινωνικές και οικονομικές, μετατρέποντας σε τυπικής σημασίας την έκφραση της πολιτικής βούλησης του λαού.

Γιατί ασφαλώς κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η πολιτική βούληση, η οποία δεν είναι αποτέλεσμα μιας σχετικά, έστω, αντικειμενικής ενημέρωσης αλλά προκύπτει ως αποτέλεσμα μιας εκτεταμένης επιχείρησης χειραγώγησης της κοινής γνώμης, η οποία έχει πάρει τα χαρακτηριστικά πλύσης εγκεφάλου, αποτελεί αυτό που για την ελεύθερη έκφραση του αγωνίζονται όσοι οραματίζονται ένα σύγχρονο δημοκρατικό πολίτευμα.

Στις εκλογές της 9ης Απριλίου, λοιπόν,  η πραγματική σύγκρουση είναι ανάμεσα στη δημοκρατία και τον εκσυγχρονισμένο εθνικοσοσιαλισμό. Γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται χωρίς αποσιωπητικά, χωρίς εισαγωγικά.

Το καθεστώς που ζούμε τείνει να λάβει τα χαρακτηριστικά που είχαν όλα τα εθνικοσοσιαλιστικά καθεστώτα του Μεσοπολέμου.

Μόνο που τα Τάγματα εφόδου έχουν πια εκσυγχρονιστεί. Και αντί για γκλομπς χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά μέσα. Κατά τα άλλα, είναι κάθε βράδυ παρόντα στο σπίτι μας και βιάζουν μεταξύ των άλλων και τις πολιτικές μας ελευθερίες ύπουλα και συστηματικά. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα της 9ης Απριλίου. Το στοίχημα της δημοκρατίας στο οποίο όλες οι έντιμες πολιτικές δυνάμεις πρέπει να συνταχθούν. Γιατί όποιος δεν συστρατευθεί σ' αυτή τη μάχη για τις δημοκρατικές ελευθερίες, για την ουσία της δημοκρατίας, θα αποδείξει με τη στάση του ένα πράγμα:

Ότι η κάλπικη δημοκρατική του συνείδηση ή το ασήμαντο πολιτικό του ανάστημα τον καθιστούν ιδανικό υπήκοο της ηλεκτρονικής μπανανίας.

 

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ

14-2-2000