Ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο.  

του Αντωνάκου Αντώνη

Γ. Γραμματέα της ΟΛΜΕ

Ασφαλώς θα ήταν όλοι εκεί! Ο κ. Διοικητής της Ολυμπιακής με το ετήσιο επίσημο εισόδημα των 110 εκατομμυρίων. Οι κύριοι σύμβουλοί του με τα ετήσια επίσημα εισοδήματα των 60 εκατομμυρίων. Θα ήταν εκεί οι διοικητές και παραδιοικητές της ΔΕΗ του ΟΤΕ και οι άλλοι «υμέτεροι» των ΔΕΚΟ με τους 34πίσημους μισθούς των δεκάδων εκατομμυρίων ετησίως.

Θα ήταν εκεί όλοι οι  «επώνυμοι» και «περιώνυμοι» που συγκροτούν την νεοελίτ του « εκσυγχρονισμένου» σοσιαλισμού.

Πρόσωπο με πρόσωπο σαν εμπρός σε καθρέπτη. Είδαν τάχα ο ένας στο πρόσωπο του άλλου την εικόνα μιας προδομένης νεότητας;

Θυμήθηκαν τα «οράματα» που είχαν πριν λίγα χρόνια; Ή μήπως ήταν από την αρχή η «ιδεολογία» τους το όργανο της εξαπάτησης των πολλών;

Όταν εκστασιασμένοι επαναλάμβαναν τα συνθήματα που τους καθοδηγούσαν, τα πίστευαν ή ήταν ενταγμένοι στην προσπάθεια εξαπάτησης του λαού;

Να θυμηθούμε μερικά; ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, φονιάδες των λαών Αμερικάνοι, έξω οι βάσεις του θανάτου, Σοσιαλδημοκράτες υπηρέτες του καπιταλισμού, το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ο λαός στην εξουσία και άλλα ατελείωτα.

Αλήθεια πως μπορούν να κοιτάζονται στον καθρέπτη; Αλήθεια πώς μπορεί να κοιτάξει ο ένας τον άλλον στα μάτια; Δεν τους πιάνει ναυτία; Ή μήπως το χαβιάρι, ο σολομός και ο αφρώδης οίνος τους έχουν μεταλλάξει; Μήπως αν ξαναδιάβαζαν τη

«Φάρμα των ζώων» θα ξυπνούσε μέσα τους η σε χειμέρια νάρκη διαρκείας υπνωμένη συνείδησή τους;

Μήπως την «Πρέβεζα» του Καρυωτάκη;

Αν τουλάχιστον μέσα σ’ όλους αυτούς ένας πέθαινε απ’ αηδία, σιωπηλοί, θλιμμένοι με σεμνούς τρόπους θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία».

Αλλά μπα! Η αηδία χάθηκε μαζί με την ντροπή, γιατί η συνείδηση είναι σε νάρκη ή οριστικά νεκρή.

Θα ήταν όλοι εκεί. Πρόσωπο με πρόσωπο.

Αποπλανημένοι και αποπλανητές. Οι νομείς της εξουσίας. Ο «περιούσιος» λαός. Η κομματική νομενκλατούρα. Μόνο ο λαός έλειπε. Ο λαός που δεν χωράει στο μεγάλο τραπέζι. Ο λαός που π-πληρώνει το λογαριασμό και του πετάνε τα ψίχουλα. Ο λαός που μπορεί ακόμα να αισθάνεται αηδία.

Ο λαός που δεν υποκρίνεται και δεν έχει να δώσει παρών σε κανένα προσκλητήριο παρόντων. Που κανένας δεν τον ξέρει γιατί δεν είναι σε καμία λίστα παχυλά αμειβομένων. Ο λαός που δεν έχει τίποτε να χάσει με την απουσία του. Ο λαός που δεν ανέχεται άλλο τον εμπαιγμό των μηδενικών αυξήσεων που δεν αντέχει άλλο το βραχνά της ανεργίας, που στενάζει κάτω από το δυσβάσταχτο φορολογικό φορτίο που σηκώνει μόνος του.

Ο λαός που είναι παραγκωνισμένος από τη πλύση εγκεφάλου στην οποία συστηματικά τον υποβάλλουν οι διαπλεκόμενοι εργολάβοι της ενημέρωσης, αλλά όχι τόσο ώστε να μην αισθάνεται αηδιασμένος από τον πολυετή εμπαιγμό του.

Ήταν όλοι εκεί. Νυν υπέρ πάντων υμών ο αγών «σύντροφοι».

 

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ

23 Σεπτεμβρίου 1998