Διυλίζοντας τον Πέτρο και… καταπίνοντας τους λύκους.

«-Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά τουφέκια πέφτουν.
Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;
-Ούδε σε γάμο ρίχνονται ούδε σε χαροκόπι.
Η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια
Δημοτικό τραγούδι

Η κοινή γνώμη παρακολουθεί ενεός και άπνους την κραταιά μάχη που διεξάγεται με αφορμή την υποψηφιότητα του Πέτρου Κόκκαλη για την Ευρωβουλή. Σε αντίθεση με τον πραγματικό αγώνα υπέρ της ελευθερίας και υπέρ βωμών και εστιών που εξυμνεί το δημοτικό τραγούδι εδώ δίνεται ο υπέρτατος αγώνας για την πίττα της εξουσίας. Αυτό σηματοδοτεί τόσο η συγκεκριμένη υποψηφιότητα όσο και ο «σκληρός» αγώνας που διεξάγεται εναντίον της. Στην πραγματικότητα αντί για πραγματικά «πολιτικά πυρά» χρησιμοποιούνται στρακατρούκες και πυροτεχνήματα. Τούτου δοθέντος κανένας δεν θα πρέπει να εκπλαγεί αν στις επόμενες εκλογές η αποχή του κόσμου από μια διαδικασία η οποία θα έπρεπε να αποτελεί την πεμπτουσία της Δημοκρατίας ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Η συγκεκριμένη υποψηφιότητα ασφαλώς στοχεύει και στην σχέση της οικογένειας Κόκκαλη με τον Ολυμπιακό. Είναι επίσης δεδομένο ότι ο πατέρας Κόκκαλης έχει συνδυαστεί με το φαινόμενο που ανεφύη την δεκαετία του ’90 και που στην συλλογική συνείδηση έχει καταγραφεί με τον γενικό όρο «διαπλοκή». Ένα φαινόμενο το οποίο ανέδειξε «εθνικούς εργολάβους» και «εθνικούς προμηθευτές» οι οποίοι, -μέσω του ελέγχου Μ.Μ.Ε. και αθλητικών σωματείων- χειραγώγησαν την κοινή γνώμη και την πολιτική εξουσία. Ένα φαινόμενο ακραία αντιδημοκρατικό και πολιτικά «ανήθικο» αφού αλλοιώνει την νομιμοποιητική σχέση πολίτη-εξουσίας. Όμως κάπου εδώ αρχίζει και χάνεται η αξιοπιστία –τουλάχιστον ορισμένων- από εκείνους που αντιμάχονται την υποψηφιότητα με αυτό το επιχείρημα. Γιατί η «διαπλοκή» είναι σαν το ταγκό, «χορεύεται» από δύο, τον επιχειρηματία και τον πολιτικό, την επιχείρηση και το πολιτικό κόμμα.

Η διαπλοκή θέριεψε και έγινε επικυρίαρχη της πολιτικής στην Ελλάδα γιατί κάποιοι της άνοιξαν τον δρόμο επειδή τους εξυπηρετούσε πολιτικά. Κάποιοι την υπηρέτησαν με πάθος –φυσικά με το αζημίωτο- έστω κι αν τώρα παριστάνουν τις «αθώες περιστερές» έχοντας, συγκυριακά, αλλάξει μετερίζι. Παίζουν και τώρα το ίδιο παιχνίδι απαιτώντας να ξεχάσουμε το παρελθόν και το παρελθόν τους.

Όμως είναι δεδομένο ότι, όσο η ΠΟΛΙΤΙΚΗ απουσιάζει και στην θέση της συνεχίζεται το «ξεκατίνιασμα» των πολιτικών, όσο οι εκλεκτοί των ισχυρών και τα «διακοσμητικά» persons of fame (αθλητές, τηλεπερσόνες, κ.λπ.) θα συνεχίσουν να εμφανίζονται -ως πολιτικά «εμφυτεύματα»- από το «πουθενά» συμβάλλοντας στην δημιουργία πολιτικής «παράγκας», οι πολίτες θα απέχουν και η Δημοκρατία θα «ασθενεί».

Αντωνάκος Αντώνης

29-03-2019

antonakosantonis@gmail.com http://www.antonakos.edu.gr

Δημοσιεύθηκε και στα sites: olympia.