Επιστολή στους εκπαιδευτικούς.
Αγαπητέ συνάδελφε,
Κάθε νέος χρόνος φέρνει μαζί του την πρόκληση για ένα καινούργιο ξεκίνημα, σημαίνει το προσκλητήριο για μια δυναμική πορεία σε μια νέα καλύτερη προοπτική.
Μαζί με τις θερμότερες ευχές μου για υγεία δημιουργικότητα και ευτυχία για σένα και τους δικούς σου εύχομαι αυτή η νέα χρονιά το 2004 να αποτελέσει την αφετηρία για την εκπλήρωση όλων των προσδοκιών σου.
Οι προσεχείς βουλευτικές εκλογές αποτελούν και για την χώρα την ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα με μια νέα διακυβέρνηση που θα την οδηγήσει σε μια δυναμική πορεία στη νέα εποχή. Σε αυτό το προσκλητήριο έχει σημασία να ανταποκριθούμε όλοι με πίστη και αισιοδοξία με την βεβαιότητα ότι όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε τα οράματά μας για έναν καλύτερο κόσμο πραγματικότητα.
Πρωταρχικό ρόλο σε αυτή την πορεία θα κληθεί να παίξει η νέα γενιά, μια γενιά η οποία θα πρέπει να απαλλαγεί από τις αδυναμίες του παρελθόντος και να εφοδιασθεί με την παιδεία του μέλλοντος.
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από όλους σαν η εποχή της γνώσης και της τεχνολογίας. Είναι όμως ταυτόχρονα και η εποχή των μεγάλων ανατροπών και της μεγάλης ρευστότητας. Είναι η εποχή που ένας νέος κόσμος γεννιέται, γεμάτος προκλήσεις αλλά ταυτόχρονα απορυθμισμένος και ρευστός ανταγωνιστικός και σκληρός.
Έχουμε χρέος να δημιουργήσουμε περισσότερες και καλύτερες επιλογές για τους νέους μας να τους δώσουμε περισσότερες δυνατότητες και εφόδια. Απαιτείται να διαμορφώσουμε ένα δημοκρατικό δυναμικό και δημιουργικό εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο όχι μόνο θα καλύπτει της ανάγκες των παιδιών μας αλλά θα προσελκύει και νέους από όλο τον κόσμο με την λάμψη και την δημιουργική του δύναμη. Το όραμα μας πρέπει να είναι μια Ελλάδα, παγκόσμιο πνευματικό κέντρο, όπου ο πολιτισμός και η παιδεία δεν θα αποτελούν μόνο κληρονομιά του παρελθόντος.
Η εκπαίδευση πρέπει να αποτελέσει τον πρώτο εθνικό στόχο την πρώτη προτεραιότητα την Πολιτείας, της νέας κυβέρνησης που θα προέλθει από τις προσεχείς εκλογές. Η χάραξη μιας Εθνικής εκπαιδευτικής πολιτικής απαλλαγμένης από τις μονομέρειες και τις αδυναμίες του παρελθόντος είναι η μία προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του στόχου. Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να πάψει να αποτελεί πεδίο προσωπικών ή κομματικών πειραματισμών και να αποτελέσει προϊόν ευρύτερων διαδικασιών σύνθεσης και συναίνεσης. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι η επαρκής χρηματοδότηση. Οι λεωφόροι του μέλλοντος διανοίγονται με την έρευνα την τεχνολογία και τον πολιτισμό και είναι στρωμένοι με γνώσεις όχι με άσφαλτο.
Αυτοί που θα κερδίσουν το μέλλον είναι εκείνοι που το προετοιμάζουν εκείνοι που δεν παραμένουν προσκολλημένοι σε δόγματα και προκαταλήψεις του παρελθόντος. Η ριζική αναμόρφωση του περιεχομένου της εκπαίδευσης πρέπει να έχει ως στόχους να διδάξει στους νέους πρώτα και κύρια την «τέχνη» της ζωής και ύστερα τις «τέχνες» της μάθησης και της δημιουργικής αξιοποίησης της γνώσης. Η ουσιαστική αναβάθμιση των συντελεστών της εκπαιδευτικής διαδικασίας πρέπει να φέρει στο επίκεντρο της νέας διακυβέρνησης τους βασικούς συντελεστές της, τους εκπαιδευτικούς. Η αναβάθμιση του εκπαιδευτικού λειτουργήματος και η ουσιαστική στήριξη των λειτουργών του είναι ουσιαστική προϋπόθεση και δείκτης αξιοπιστίας μιας πολιτικής που θέτει ως πρώτη προτεραιότητα την εκπαίδευση.
Οι προσεχείς εκλογές μας θέτουν για μια ακόμα φορά μπροστά στην ευθύνη της επιλογής πολιτικών φορέων και προσώπων. Και αυτή την ευθύνη, όχι το δικαίωμα, πρέπει να το ασκήσουμε, αναλογιζόμενοι την κατάσταση και τις προοπτικές της κοινωνίας μας, με λογισμό και υπευθυνότητα κυρίως απέναντι στα παιδιά μας. Αλλά ταυτόχρονα με την συναίσθηση ότι η ευθύνη μας δεν σταματά με την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος αλλά είναι διηνεκής αφού η συλλογικότητα η συμμετοχή και η σύνθεση είναι τα υλικά με τα οποία οικοδομούνται οι πραγματικές δημοκρατίες από ενεργούς πολίτες οι οποίοι δηλώνουν παρών σε κάθε προσκλητήριο. Οι πραγματικές δημοκρατίες αποτελούνται από πολίτες οι οποίοι συναισθάνονται ότι η ευθύνη των «κοινών υποθέσεων», δεν εκχωρείται ούτε μεταβιβάζεται αλλά είναι ευθύνη του κάθε πολίτη που εκδηλώνεται με θετική δράση και πρωτοβουλίες και δεν εξαντλείται στην ανέξοδη κριτική.
Αγαπητέ συνάδελφε αυτά τα οράματα και αυτές οι, σταθερές από τα φοιτητικά μου χρόνια, πεποιθήσεις για την πολιτική και την εκπαίδευση κινητροδοτούσαν την πολιτική και την συνδικαλιστική μου δράση και καθόριζαν τις θέσεις μου. Αυτές οι πεποιθήσεις με οδηγούν και τώρα να διεκδικήσω την δυνατότητα να συνεχίσω να μάχομαι για τις ίδιες αξίες για τα ίδια οράματα από μια άλλη θέση η οποία θα κάνει την φωνή μου, «την φωνή μας» θα έλεγα καλύτερα, πιο δυνατή.
Πιστεύοντας απόλυτα στις αστείρευτες δυνάμεις της εκπαίδευσης και του εκπαιδευτικού κόσμου και στην καθοριστική συμμετοχή που πρέπει να έχουμε στην δημιουργία μιας πιο ανοιχτής και σύγχρονης δημοκρατίας μιας πιο δίκαιης και δημιουργικής κοινωνίας επέλεξα αυτήν την προοπτική και ζητώ την στήριξή σου γιατί πρέπει να τολμάμε, να αγωνιζόμαστε, να διεκδικούμε όταν το διακύβευμα είναι μεγάλο. Γιατί εμείς μπορούμε όχι μόνο να οραματιζόμαστε έναν καλύτερο κόσμο αλλά και να έχουμε καθοριστική συμμετοχή στην οικοδόμησή του. Αρκεί να το θέλουμε. Αρκεί να το αποφασίσουμε. Αρκεί να «αδράξουμε τη μέρα».
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Αντώνης Αντωνάκος
Πρόεδρος Ο.Λ.Μ.Ε.
03-01-2004