ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο συνάδελφος Αντωνάκος έχει τον λόγο.

Α. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Συνάδελφοι, η αίσθηση της φυλετικής υπεροχής, οδήγησε ένα έθνος φιλοσόφων να γίνει έθνος δολοφόνων. Η αίσθηση της ιδεολογικής υπεροχής και του ιδεολογικά ξεχωριστού, οδήγησε ένα λαϊκό έθνος να γίνει έθνος δολοφόνων. Να θυμηθούμε ότι ο Πολ Ποτ στην Καμπότζη ανάμεσα σε πολλές άλλες περιπτώσεις και περιστατικά δολοφόνησε εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες του γιατί ακριβώς είχε την πεποίθηση, το αίσθημα ότι ανήκε σε μια πνευματικά και ιδεολογικά ανώτερη κατηγορία.

Δεν πρέπει να μας χαροποιεί η διαπίστωση ότι και στο Συνδικαλιστικό Κίνημα στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα υπάρχουν ανάμεσά μας πάρα πολλοί που έχουν αυτή την αδικαιολόγητη βεβαιότητα, αυτή την αδικαιολόγητη υπεροψία, που αρέσκονται να κολλάνε στους άλλους το κίτρινο αστέρι του ιδεολογικού στίγματος.

Η βαρβαρότητα, το δόγμα συνάδελφοι προσέξτε, γιατί είναι ένα ύπουλο πράγμα και φωλιάζει μέσα μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Αρχίστε να έχετε κάποιες αμφιβολίες για τις βεβαιότητές σας. Ξαναγυρίστε λίγο στον Βολτέρο και όχι μόνο στον Βολτέρο και σε αυτά που έλεγε, για το ότι θα έδινε τη ζωή του για να έχουν και οι άλλοι το δικαίωμα να μιλούν, αλλά να το πάτε και λίγο παραπέρα. Ότι θα δίνατε και τη ζωή σας για να εμποδίσετε εκείνους που θέλουν να εμποδίσουν κάποιους να έχουν την άποψή τους είτε ασκώντας ιδεολογική βία και τρομοκρατία, είτε πολύ χειρότερα ασκώντας πραγματική και ουσιαστική  βία.

Κατά συνέπεια επειδή ο φασισμός έχει πολλά πρόσωπα, θα πρέπει για να είστε πραγματικοί δημοκράτες, να αναγνωρίζετε όλα τα πρόσωπά του, όχι μόνο ένα.

Θ. ΜΠΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου) … Μου απαγόρεψαν να μιλήσω, τι μου λες τώρα!

Α. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Κοίταξε Θέμη, όσο και να ψάχνεις εχθρούς για να δικαιολογήσεις την ύπαρξή σου, δεν θα τους βρεις σε εμένα. Μπορεί να τους βρεις αλλού, στον Χαρίση ή δεν ξέρω που αλλού.

Συνάδελφοι για μας υπάρχει πολιτικά εθνικά και ως εργαζόμενοι μια κόκκινη γραμμή. Η κόκκινη γραμμή είναι η ευρωπαϊκή οικογένεια με όλα τα αρνητικά της, η ευρωπαϊκή ένταξη με όλα τα αρνητικά της γιατί θεωρούμε ότι ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία είναι από τις κακές λύσεις, η λιγότερο κακή.

Μπορείτε κάποιοι να την θεωρείτε όσο κακή θέλετε, όμως από τις κακές εναλλακτικές λύσεις που έχει η χώρα μας σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία σε ένα ευαίσθητο γεωγραφικό χώρο, είναι η λιγότερο κακή λύση και εκείνη που με τα λιγότερα προβλήματα μας δίνει τη δυνατότητα να προχωρήσουμε μπροστά.

Από εκεί και πέρα το περασμένο διάστημα, τα περασμένα πέντε χρόνια κάναμε δεκάδες κινητοποιήσεις, απεργίες, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια απέναντι σε πολιτικές και πρέπει να αναγνωρίσουμε σήμερα και να ενημερώνουμε και τους συναδέλφους αν αυτές οι πολιτικές όχι σε επιμέρους τομείς αλλά στη γενικότητά τους στα βασικά τους στοιχεία σταμάτησαν ή συνεχίζονται.

Αν σταμάτησαν τα Μνημόνια -ανεξάρτητα αν κάποιες σημαντικές για πολλούς συμπολίτες μας καταστάσεις έχουν αλλάξει, αλλά για τη συντριπτική πλειοψηφία συνεχίζονται- αν τα Μνημόνια συνεχίζονται και αν η προοπτική και οι συζητήσεις οι οποίες γίνονται είναι για να καταργηθούν τα Μνημόνια ή για να υπάρξει κι ένα καινούργιο Μνημόνιο.

Η Κυβέρνηση είναι Κυβέρνηση τριών μηνών. Να μην πάμε τόσο πίσω όσο πήγε ο συνάδελφος Αντωνόπουλος στην ιστορία, να θυμηθούμε τρεις μήνες μετά τον Οκτώβριο του 2009 τι κλίμα επικρατούσε σε πάρα πολλούς. Να θυμηθούμε ότι στον προϋπολογισμό του 2009 τσακωνόταν ο Παπουτσής για το αν οι μειώσεις ή το πάγωμα στους μισθούς θα γίνει από τις 2.000 ή από τις 2.500 και πάνω. Δυο μήνες μετά, δηλαδή στους πέντε μήνες ήρθαν οι πρώτες περικοπές και ύστερα από δυο μήνες ακόμη, ήρθε ο έρωτας από το Καστελόριζο!

Γι' αυτό συνάδελφοι κρατηθείτε λίγο στην ευτυχία σας. Κρατήστε λίγο πισινή, γιατί δυστυχώς για σας ούτε για πρώτη φορά Αριστερά είστε, γιατί αυτή είχε προϋπάρξει το 1981 αλλά τότε η  συγκυρία και τα δεδομένα ήταν άλλα και επέτρεπαν σε ένα παρθένο ιδεολογικά κοινωνικό σύνολο να περνάει την ιστορία-μύθο και να ενισχύεται με οικονομικές παροχές, τις οποίες καθιστούσαν δυνατές οι οικονομικές συνθήκες που υπήρχαν τότε και στην Ελλάδα και παγκόσμια.

Η ευκολία που είχε το 1981 η Κυβέρνηση να δίνει χρήματα δανεικά είτε πόρους ευρωπαϊκούς, είναι ερωτηματικό αν υπάρχει σήμερα. Και επειδή το μεγάλο ζητούμενο για το 1,5 εκατομμύριο ανέργους, για τη λιτότητα που, όπως ακούσατε και προηγουμένως, η Κυβέρνηση λέει ότι συνεχίζεται, ως το τέλος του 2015 και αν θα ανοίξει η συζήτηση για το καινούργιο μισθολόγιο, εν τω μεταξύ δεν ανοίγει η συζήτηση γι' αυτό το  μισθολόγιο για την επανακατάταξη στα κλιμάκια, γιατί δεν δέχεται συζήτηση για ό,τι δημιουργεί οικονομικό κόστος.

Αγαπητοί συνάδελφοι εμείς λέμε όχι μόνο να διαγραφεί το χρέος, θέλουμε και 50 δις για ανάπτυξη. Γιατί χωρίς ανάπτυξη δεν μπορεί να σταματήσει η λιτότητα. Γιατί 1,5% θα είναι αυτό που θα γράφεται ως πλεόνασμα στον προϋπολογισμό, αυτό προτείνεται ως συμφωνία, ή 1,2% του ΑΕΠ ως πλεόνασμα για τον προϋπολογισμό του ’15.

Αυτό το πλεόνασμα είναι η διαφορά δαπάνες -έσοδα, χωρίς να περιλαμβάνονται σε αυτό συνάδελφοι, ούτε τα χρεολύσια ούτε οι τόκοι. Δηλαδή τα χρήματα που μπορεί να διατεθούν στην οικονομία, στους εργαζόμενους, στην αγορά, πέρα από αυτά που διατίθενται σήμερα, είναι αυτό το 1,2% που είναι λιγότερο από 2 δις. Συνάδελφοι 2,6 δις είναι ο ΕΝ.Φ.Ι.Α. και αυτό το πλεόνασμα είναι με στραγγισμένη την οικονομία, με στραγγαλισμένη την οικονομία.

Έχω πει και παλαιότερα και το έχουμε πει όλοι ότι για μας ο ευρωπαϊκός δρόμος είναι επιθυμητός. Αλλά όποιος λέει ότι μπορούμε να πάμε μέσα στην Ευρώπη σε ένα δρόμο διαφορετικό, είτε αυταπατάται είτε συνειδητά κοροϊδεύει τους εργαζόμενους και τους Έλληνες πολίτες. Έχουμε πει ότι είναι έντιμο από την πλευρά του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ που λέει ότι ο δρόμος της Ευρώπης είναι μονόδρομος. Εμείς με συνείδηση αυτό το δρόμο τον επιλέγουμε.

Και μέσα σε αυτό το δρόμο λέμε ότι πρέπει να γίνεται πάλη, έχοντας συναίσθηση όμως των δικών μας δυνάμεων και των απέναντι δυνάμεων.

Έχουμε τρεις μήνες μια καινούργια Κυβέρνηση και πράγματι χρειάζεται χρονικό περιθώριο. Εμείς το δίνουμε και το δώσαμε και αναγνωρίζουμε και τα θετικά σημεία έστω και σε επίπεδο εξαγγελίας. Είναι θετικό ότι σταματάνε οι απολύσεις, δεν νομίζω βεβαίως ότι τον Γιούνκερ ή τη Μέρκελ τους ενδιέφεραν οι τρεις ή τέσσερις ή οι πέντε χιλιάδες απολύσεις. Για όποιον έχει στοιχειώδη λογική καταλαβαίνει ότι εκείνο για το οποίο ενδιαφέρονται οι έξω, οι θεσμοί η τρόικα, τελικά είναι ο στόχος. Και ο στόχος δεν είναι η Δημοτική Αστυνομία συνάδελφοι, ούτε είναι η παλιά και η νέα ΕΡΤ.

Ο στόχος είναι τα γενικά στοιχεία της οικονομίας. Δηλαδή τι έλλειμμα έχει η οικονομία, τι πλεόνασμα έχει, τι εμπορικό ισοζύγιο έχει. Αυτά είναι τα στοιχεία τα οποία ενδιαφέρουν και εκείνα με τα οποία απασχολούνται. Βεβαίως είναι θετικό για τις χιλιάδες συναδέλφους που απολύθηκαν, είναι θετικό για τους συναδέλφους που έχουν πετύχει στους διαγωνισμούς που υπάρχει η συζήτηση ή η δέσμευση ότι θα τους ενεργοποιήσει και θα τους πάρει η Κυβέρνηση, είναι θετικό ότι σε επίπεδο εξαγγελίας λένε ότι σταματάει η ρήτρα του μηδενικού ελλείμματος, αλλά να δούμε τι βάση έχουν όλα αυτά, τι όρια έχουν και μέχρι που μπορούν να πάνε.

Γιατί για παράδειγμα συνάδελφοι, το Ταμείο Πρόνοιας χρειάζεται περίπου 700 εκατομμύρια για να λύσει το πρόβλημά του που είναι οι 28.000 συνάδελφοι που ήδη είναι συνταξιούχοι και περιμένουν να πάρουν το εφ' άπαξ στο σημερινό ύψος όχι στο παλιό που υποστηρίζει με φανατισμό ο Παύλος Αντωνόπουλος και μακάρι να το καταφέρναμε, να το παίρναμε γιατί κι εμείς είμαστε μελλοντικοί συνταξιούχοι.

Να θυμίσω εδώ ότι τα δυο προηγούμενα χρόνια οι προηγούμενες Κυβερνήσεις οι μνημονιακές χωρίς να βγουν στα μαρμαρένια αλώνια, έδωσαν 1.415.000.000 και έτσι 60.000 περίπου συνάδελφοι έχουν πάρει ήδη το εφ' άπαξ τους. Αλλιώς θα περιμέναμε σε λίστα αναμονής έξι και επτά χρόνια.

Να δούμε ότι το μετοχικό Ταμείο -που έχει μεγαλύτερο πρόβλημα, γιατί είναι πιο μακροχρόνιο το πρόβλημά του από το Ταμείο Πρόνοιας- χρειάζεται  περίπου 200-205 εκατομμύρια το χρόνο και αυτή η ανάγκη δεν πρόκειται να σταματήσει ούτε σε ένα, ούτε σε δύο, ούτε σε τρία, ούτε σε δέκα χρόνια.

Γιατί σε δυο τρία χρόνια οι συνταξιούχοι θα είναι περισσότεροι από τους εν ενεργεία. Να δούμε ότι το άλλο Ταμείο το ΕΤΕΑ χρειάζεται προς το παρόν 500 εκατομμύρια το χρόνο και αυτού του πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί σε ένα, σε δύο, σε τρία, σε τέσσερα ή σε πέντε χρόνια. Εκτός αν υπάρξει ένα μπουμ στην ανάπτυξη και σε ένα δύο τρία χρόνια απορροφηθεί η ανεργία. Αλλά να δούμε πως θα υπάρξει αυτή η ανάπτυξη. Με το 1,2 το 1,3 δις που περισσεύουν με το πλεόνασμα του 1,2 ακόμη κι αν διαγραφεί –λέω- όλο το χρέος, να μην μείνει τίποτε 300 δισεκατομμύρια να μας διαγράψουν και τα  100 δισ. ρευστότητας που είναι εν δυνάμει χρέος που έχουν πάρει οι Τράπεζες σήμερα; 400 δις να τα διαγράψουν όλα.

Το ερώτημα είναι και παραμένει: η ανάπτυξη για να λυθεί το πρόβλημα και των κοινωνικών παροχών και των κοινωνικών Υπηρεσιών και των Ταμείων από πού και πως θα προκύψει;

Συνάδελφοι, οφείλουμε, γιατί εκπροσωπούμε 600.000 συναδέλφους και γιατί η φωνή μας ακούγεται σε όλη την ελληνική κοινωνία, να μιλήσουμε με ρεαλισμό, να μην αφήσουμε να καλλιεργούνται ψευδαισθήσεις ότι σήμερα η χώρα βρίσκεται σε ένα διαφορετικό τοπίο. Δεν βρίσκεται σε κανένα διαφορετικό τοπίο.

Δεν έχει ξεκαθαριστεί αν η σημερινή Κυβέρνηση διαπραγματεύεται στην πραγματικότητα με τους θεσμούς ή επί της ουσίας διαπραγματεύεται με το συναίσθημα του ελληνικού λαού. Αλλά το να διαπραγματεύεσαι με το συναίσθημα ενός λαού, θα έλεγα ότι δεν είναι απλώς λάθος, είναι ανέντιμο.

Θα πρέπει να απαιτήσουμε συνάδελφοι πέρα από τα επιμέρους αιτήματα την αλήθεια και τις λύσεις σε στρατηγικό επίπεδο. Δηλαδή 700 εκατομμύρια το Πρόνοιας; Σε πόσα χρόνια. Δεν μας αρκεί το μηδενικό έλλειμμα, γιατί το μηδενικό έλλειμμα μπορεί να οδηγήσει σε ένα χρόνο στο να δίνονται αντί για χρήματα, ομόλογα απροσδιόριστης λήξης.

Δεν μας αρκούν τα 50 ή 60 ή 70 εκατομμύρια για το μετοχικό Ταμείο, θέλουμε να προσδιοριστούν πολιτικές σε επίπεδο στρατηγικής, χωρίς αόριστα ζητούμενα, οι οποίες τουλάχιστον θα εξαπλώνονται στην τετραετία πού έχει δώσει στην Κυβέρνηση ο λαός.

Και πέρα από το να κρατάμε ενήμερους τους συναδέλφους με τις περιοδείες, με τις συσκέψεις, οφείλουμε να κάνουμε και κάτι άλλο: να δώσουμε μια εξουσιοδότηση στην Εκτελεστική Επιτροπή από το Γενικό Συμβούλιο για κινητοποιήσεις. Κινητοποιήσεις όχι μόνο αν υπάρξει κάτι έκτακτο, κινητοποιήσεις ακόμη κι αν κρίνει η Εκτελεστική Επιτροπή ότι πρέπει για να ενημερωθεί ο κόσμος, οι εργαζόμενοι και η κοινωνία να προχωρήσουμε σε μια πρώτη προειδοποιητική κινητοποίηση.

Τελείωσα, αλλά κάτι τελευταίο. Πριν από το Πάσχα η Κυβέρνηση ασκώντας την πολιτική «Δώστε και σώστε» διέγραψε στην Εφορία τα πρόστιμα για τα καθυστερούμενα, δίνοντας συγχωροχάρτι, έδωσε συγχωροχάρτι και σε φοροφυγάδες οι οποίοι εξέδιδαν πλαστά τιμολόγια, πλαστά πιστοποιητικά δηλαδή αθώωσε καταδικασμένους, όχι γιατί απλώς καθυστέρησαν να δώσουν τα χρήματα που όφειλαν στο ελληνικό κράτος, είτε γιατί δεν είχαν είτε ενδεχομένως γιατί είχαν αλλά δεν ήθελαν, αθώωσε και χάρισε τα πρόστιμα και σε εκείνους που έκλεβαν διαπιστωμένα το ελληνικό κράτος, με πλαστά και εικονικά τιμολόγια.

Εάν με αυτές τις πολιτικές θα διαμορφωθεί μια καινούργια φορολογική πολιτική που θα χτυπήσει τη φοροδιαφυγή το μεγάλο κεφάλαιο και όλα τα υπόλοιπα, μπορείτε να έχετε ορισμένοι από εσάς όσες ψευδαισθήσεις θέλετε. Από την πλευρά μας όμως σας λέμε ότι αυτή η πολιτική οδηγεί σε ακόμη χειρότερες μέρες.