του Αντώνη Αντωνάκου

Γ. Γραμματέα της ΟΛΜΕ

Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα του υπουργείου Παιδείας που θέλει να οδηγήσει τη σκέψη μας στον αυτοματισμό ότι η αναγκαία αλλαγή του προηγούμενου συστήματος σημαίνει πως οτιδήποτε άλλο το αντικαταστήσει είναι προτιμότερο. Ούτε, βεβαίως, η "καταξίωση" του θεσμού του ΑΣΕΠ μπορεί και πρέπει να μας οδηγήσει να αποδεχθούμε το συγκεκριμένο διαγωνισμό για την πρόσληψη των εκπαιδευτικών ως αξιοκρατικό, αφού η αποδοχή των διαγωνισμών του ΑΣΕΠ οφείλεται στο ότι αντικατέστησαν την πλήρη φαυλότητα του ρουσφετιού και των πελατειακών σχέσεων, σε κάποιες δε περιπτώσεις το ακόμα πιο άθλιο φαινόμενο της εξαγοράς θέσεων εργασίας, και όχι στο ότι με αυτούς τους διαγωνισμούς επιλέγονται οι καλύτεροι.

Αποτελεί, ασφαλώς, παγκόσμια πρωτοτυπία να μη θεωρείται επαρκής η αξιολόγηση από δεκάδες πανεπιστημιακούς δασκάλους, σε δεκάδες μαθημάτων, και η επιτυχής συμμετοχή σε πλήθος γραπτών και προφορικών δοκιμασιών - διαγωνισμών και να θεωρείται επαρκής μια 3ωρη γραπτή εξέταση. Ποια από τα δεκάδες μαθήματα και σε ποιο βάθος μπορούν να εξεταστούν σε 3 ώρες; Πώς μπορεί να μηδενίζονται τα πτυχία με το άριστα, τα διδακτορικά, οι επιμορφώσεις, το συγγραφικό έργο, οι επιπλέον γνώσεις (άλλα πτυχία, ξένες γλώσσες, υπολογιστές κ.λπ.);

Αν το υπουργείο Παιδείας, καταργώντας το υπάρχον σύστημα επιλογής για τα πανεπιστήμια, επικαλείται, μεταξύ των άλλων επιχειρημάτων (ορθά), ότι δεν μπορεί να κρίνεται η ικανότητα ενός υποψηφίου φοιτητή από τέσσερις (4) τρίωρες εξετάσεις, πώς μπορεί να κριθεί η ικανότητα του καθηγητή από μία (1) τρίωρη εξέταση;

Γιατί το υπουργείο αρνήθηκε κάθε μορφή διαλόγου και αποφεύγει επί 14 μήνες να συναντηθεί με την ΟΛΜΕ; Γιατί δεν προχωράει σε συζήτηση με τους άλλους πολιτικούς φορείς, που συμφωνούν στην αλλαγή του συστήματος επιλογής, για την εξεύρεση ενός πραγματικά αξιοκρατικού συστήματος; Τόσο επιφανειακή είναι η σκέψη του υπουργού και του επιτελείου του, ώστε να μην μπορούν να αντιληφθούν ότι η καλύτερη λύση είναι η δημιουργία παραγωγικών σχολών (κατά το πρότυπο της Σχολής Δικαστών) ή μήπως έχουν άλλες ανομολόγητες προθέσεις;

Δυστυχώς, ο υπουργός έχει παντελή άγνοια της ελληνικής πραγματικότητας, και επειδή η διετής θητεία του αποδεικνύει ότι ή δεν θέλει ή δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί την ουσία της εκπαίδευσης, όσο γρηγορότερα απομακρυνθεί από την ηγεσία του υπουργείου τόσο το καλύτερο και για την εκπαίδευση και για τον ίδιο.

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ

12-06-1998