Η συμμετοχή ως υποχρέωση του Πολίτη.

 

Αγαπητοί συνάδελφοι

 

Έχουν ξεκινήσει ήδη οι διαδικασίες για την ανάδειξη των συνέδρων που θα συμμετάσχουν στο 11ο συνέδριο του κλάδου. Το συνέδριο είναι η κορυφαία διαδικασία μέσω της οποίας καθορίζεται για μία διετία το συλλογικό μας πρόσωπο.

Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει έντονη αμφισβήτηση οργανώσεων και προσώπων, άλλοτε απολύτως δικαιολογημένα και άλλοτε άδικα ή υπερβολικά. Η κριτική αυτή δεν αφορά μόνο την ΟΛΜΕ αλλά σχεδόν κάθε πολιτική ή συνδικαλιστική οργάνωση. Πρόκειται δηλαδή για μία γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης στην συλλογικότητα, η οποία ωστόσο αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο κάθε δημοκρατικής κοινωνίας.

Στα πλαίσια αυτής της κρίσης οι εργαζόμενοι και οι πολίτες λησμονούν ότι, όλες οι κατακτήσεις που οδήγησαν στην βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης οφείλονται στη συλλογική προσπάθεια μέσα από τις οργανώσεις. Έτσι επιλέγουν την ιδιώτευση, αποδυναμώνοντας στην πραγματικότητα το μόνο μέσο που διαθέτουν απέναντι στην αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό, είτε προέρχεται από την πλευρά του κράτους είτε από την πλευρά των οικονομικά ισχυρών.

Φυσικά κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι η κριτική είναι εκείνη που ευθύνεται γι’ αυτή την εξέλιξη αφού η απουσία της κριτικής είναι αυτή ακριβώς που ανοίγει τον δρόμο στον αυταρχισμό και τον ολοκληρωτισμό. Αντίθετα η κριτική οδηγεί στην διόρθωση των σφαλμάτων και την επιλογή εκείνων των απόψεων και των θέσεων που εκφράζουν τα συμφέροντα του κλάδου όπως κάθε φορά τα αντιλαμβάνεται η πλειοψηφία.

Βεβαίως, τόσο οι θέσεις όσο και η κριτική, πρέπει να προβάλλονται με τρόπο ο οποίος να διευκολύνει την σύνθεση των απόψεων και να οδηγεί σε συλλογικές θέσεις, οι οποίες να εκφράζουν την όσο το δυνατό μεγαλύτερη πλειοψηφία του κλάδου. Σε αντίθετη περίπτωση ο δογματισμός ή ο δημαγωγικός λαϊκισμός, είτε χωριστά είτε σε συνδυασμό, καλλιεργούν φυγόκεντρες τάσεις και αποδυναμώνουν την συλλογική μας υπόσταση. Αυτές οι δύο πρακτικές ακολουθούμενες επί χρόνια από πρόσωπα και παρατάξεις, έχουν ηθελημένα ή αθέλητα συμβάλει στην αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος. Φυσικά τα συνδικαλιστικά όργανα δεν είναι απρόσωπες αφηρημένες έννοιες αλλά αποτελούνται από πρόσωπα τα οποία εκπροσωπούν παρατάξεις με διαφορετικές θέσεις και πρακτικές και ασφαλώς διαφορετικό μερίδιο ευθύνης για πράξεις και παραλείψεις. Δεν θα πρέπει λοιπόν σε καμία περίπτωση να οδηγούμαστε στη συνολική απόρριψη της συλλογικής μας έκφρασης αλλά να φροντίζουμε να επιμερίζουμε τις ευθύνες σε αυτούς που ανήκουν.

Είναι εντελώς λάθος λοιπόν να ακολουθούμε τον δρόμο της ιδιώτευσης, γιατί έτσι δεν τιμωρούμε αυτούς που κατά την υποκειμενική μας άποψη πάντα έχουν τις όποιες ευθύνες τους καταλογίζουμε αλλά αντίθετα τους επιβραβεύουμε, αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα τον κλάδο. Επιπλέον το συνδικαλιστικό κίνημα μας αφορά όλους και όλοι πρέπει να καταβάλουμε προσπάθειες για την καλύτερη λειτουργία του συμμετέχοντες ενεργά σε κάθε συλλογική δραστηριότητα. Είναι βέβαιο ότι η απογοήτευση ευθύνεται για την αποχή των συναδέλφων όμως αυτή η αντίδραση είναι εντελώς εσφαλμένη αφού οφείλουμε όλοι να εντείνουμε τις προσπάθειες μας για να ξανακάνουμε τα συλλογικά μας όργανα ισχυρά και ικανά να διασφαλίσουν τα κεκτημένα και να διεκδικήσουν με αξιώσεις την ουσιαστική αναβάθμιση μας. Και δεν πρέπει ούτε στιγμή να ξεχνάμε ότι η συμμετοχή είναι στην πραγματικότητα πολύ περισσότερο υποχρέωση από ότι είναι δικαίωμα. Ας συμμετέχουμε λοιπόν στις παρούσες εκλογικές διαδικασίες επιλέγοντας αυτό που μας εκφράζει για να κάνουμε ένα νέο δυναμικό ξεκίνημα όλοι μαζί.

 

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Αντώνης Αντωνάκος

Αντιπρόεδρος Ο.Λ.Μ.Ε.

ΕΔΡΑ (WEB)

14-05-2003

 

antonakosantonis@gmail.com http://www.antonakos.edu.gr